{εμπευσμένο από ανάρτηση της Μαρίας Ρ στο blog Dark Virtual Poetry}
Κάθε μέρα
ζωγράφιζα λεωφόρους στη θάλασσα
να ερχόμουν τις νύχτες
τα δάκρυα σου να παίρνω
Κάθε μέρα
ζωγράφιζα τρένα στον ουρανό
να ερχόμουν τα μεσημέρια
το χέρι σου να κρατώ
Κάθε μέρα
ζωγράφιζα καράβια στο χώμα
να φεύγαμε μακριά τους
Και κάθε μέρα
οι καταιγίδες που ‘στελνες
όλα τα χρώματα σκορπούσαν
στης άρνησης την άβυσσο
Ακόμα ζωγραφίζω, ξέρεις!
σε βουβούς τοίχους
και σε μαραμένα φύλλα
- κανένας καμβάς δεν αντέχει τον πόνο μου -
Όλα είναι εδώ, όπως τ’ άφησες
μόνο που τα καράβια μου
ναυάγησαν προτού σηκώσουνε πανιά
{αφιερωμένο στη Μ}
Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
22 σχόλια:
"όλα είναι εδώ,όπως τ'άφησες
μόνο που τα καράβια μου
ναυάγησαν προτού σηκώσουνε πανιά"
είναι που οι ύφαλοι ζήλεψαν
την αγάπη μου...
καλημέρα Λάκη!
Ορθότατη η συμπλήρωσή σου Γωγώ.
Μ' άρεσε πολύ
Καλημέρα και σε σένα καλή μου.
laki moy..:):)
μου αρεσουν τόσο
πολυ αυτοί οι στίχοι
που...
ειδικα το φίνις
ολα τα λεφτα!!!!
(αυριο θα τα πουμε
και θα τα πιουμε..:):)))
καλο μεσημεράκι
Μαρία μου, η γραφή σου είναι πηγή ανεξάντλητων συναισθημάτων και μοναδική έμπνευση.
Όσο για αύριο, μου φαίνεται ότι στα λόγια θα μείνουμε μόνο, γιατί έμαθα πως τις ρακές τις έχεις ήδη "καβαντζάρει" ούλες. Μα τι μοναχοφάγα που 'σαι!!! (χαχαχαχα)
Καλό απόγευμα καλή μου και σ' ευχαριστώ.
άτυχες ζωγαφιές μα υπέροχο ποιήμα..
την καλησπέρα μου:)
Σ' ευχαριστώ "μαγική ύπαρξη".
Να έχεις κι εσύ ένα υπέροχο απόγευμα.
Ακόμα ζωγραφίζω
πάνω στο κορμί μου
μονοπάτια
μόνο που το χρώμα τους είναι
πάντα μαύρο
βλέπεις είναι το μόνο χρώμα που μου άφησες .
Λάκη μου εξαιρετικό Φιλιά πολλά φίλε μου
Μαύρο ...
το χρώμα της αγάπης σου
το χρώμα της καρδιάς μου
γιομάτη απ' αυτήν
Τώρα βέβαια για να κυριολεκτούμε δεν υπάρχει χρώμα μαύρο. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ ότι φανταζόμαστε. Το μαύρο είναι η απουσία χρώματος.
Κλειώ μου σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου και τα καλά σου σχόλια.
Φιλιά και σε σένα καλή μου.
δεν είναι κακό πάντως να ζωγραφίζεις.. άσχετα με το αν η εικόνα που φανεί στο τέλος αποβεί μοιραία..
το μαύρο είναι ιδανικό χρώμα! για όλα.. τη χαρά και την λύπη, τα δάκρυα και τα γέλια! για ζωγραφιές, φωτογραφίες, εικόνες, για τα πάντα..
συνέχισε..
Στο μοιραίο βαδίζουμε
κι αυτό αναζητούμε
Ναι, Κατερινούλα το μαύρο είναι σαν την κόκα-κόλα... πάει με όλα
:)) :))
Θα συνεχίσω καλή μου, θα συνεχίσω όσο αντέχω...
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και ελπίζω να σε ξαναδώ σύντομα
Να είσαι καλά
Κουραστηκα να δακρυζω..
Κουραστηκα..
Μα γιατι δεν μαφηνει το δακρυ ποτε...
Άλλος ορίζει του πόνου την αυλαία
κι ακόμη δεν εμίλησε
Είναι και το φεγγάρι
που πρέπει να τραφεί
για τους ερωτευμένους
...
Καμιά φορά είναι λαχνός
να ζεις
όπως και ν΄ αγαπάς
χωρίς να αγαπιέσαι
Καλό ξημέρωμα Μαρία μου
Εξαιρετικό το εμπνευσμένο
κι αφιερωμένο σου Λάκη..
Καλημέρα
και καλό μήνα ευχάριστο
σου εύχομαι..
Να 'σαι καλά Τάκη μου, σ' ευχαριστώ πολύ. Να έχεις και εσύ έναν πανέμορφο και δημιουργικό μήνα.
Καλή σου μέρα.
Πολύ όμορφο και πολύ γλυκό.
Φιλάκια ...
Όμορφο και γλυκό είναι το περασμά σου καλή μου Μαριαλένα. Σ' ευχαριστώ πολύ.
Να είσαι πάντα καλά.
λακη μου..
μια αγκαλια
και ενα ευχαριστώ
που με / μας
τίμησες χθες βραδυ..
αληθεια σου λεω
εισαι απο τους ανθρώπους
που με κάνουν να
νιωθω τυχερή ..
την αγαπη μου και την
φιλία μου...
(χικ!!:):)))
Εγώ τώρα τι να πω;;;
Μου 'κλεψες τα λόγια που θα έπρεπε να σου/σας λέω εγώ.
Ήταν τιμή μου και ιδιαίτερη χαρά μου να βρίσκομαι προσκεκλημένος κοντά σας και νιώθω ακόμη μεγαλύτερη χαρά και εξαιρετική τύχη να απολαμβάνω τη διαμαντένια φιλία σου. Είσαι μοναδικός άνθρωπος καλή μου Μαρία και χαρίζεις απλόχερα ευτυχία όσους αγκαλιάζεις.
Ένα τεράστιο φιλί ευγνωμοσύνης με την ειλικρινή μου αγάπη.
μαααααααατσ
Δεν ζωγραφίζεις απλά.Σμιλεύεις την πέτρα αριστουρηματικά,της βάζεις χρώμα απ' την ψυχή , φωνή από τον λόγο ,και κατά ένα μαγικό τρόπο την μετατρέπει σε πολύτιμη !!!
http://lygeri.pblogs.gr
http://ligeri.pblogs.gr
Σ' ευχαριστώ Λυγερή για το πέρασμά σου από εδώ και το πανέμορφο αποτύπωμά σου.
Με κάνεις και κοκκινίζω!
Να έχεις μια πανέμορφη Κυριακή.
Καλή σου μέρα.
Φύσηξέ με
στείλε με μακριά ν' αγωνιστώ
να φθάσω κύμα στην ακτή
και να ματώσω!
Σιχάθηκα τ'αντίτιμα
της θάλασσας
Συνόδεψέ με μέχρι τις ξέρες..
έστω εκεί..
στην τελευταία κλίνη
Ναυτία μη με πιάσει μόνο
σα θα χω να κάμω
μ' ανθρώπινα σκαριά
Λάκη μου
Σε ευχαριστώ για όλα.
Δημήτρη είσαι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και χάρηκα ιδιαίτερα που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά.
Σ' ευχαριστώ για το υπέροχο αποτύπωμα που άφησες εδώ. Ευτυχώς σε αυτή τη μάχη είναι ενθαρρυντικό να διαπιστώνεις ότι δεν είσαι μόνος.
Να είσαι πάντα υγιής και δημιουργικός καλέ μου φίλε.
Δημοσίευση σχολίου