Άγρια κύματα, αντάρτες στο μυαλό μου
κάθε πτυχή απ' το αφόρετο παλτό μου
Έρημος βράχος, της ζωής μου τα κομμάτια
Άνιση μάχη, το σκοτάδι μεσ' τα μάτια
{Μαρία Νικολάου - Λάκης Θλιμμένος}
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Μ. Ραδοπούλου - Τ. Τσαντήλας (εκδόσεις Αρμός)
Μαρία Νικολάου (εκδόσεις Αρμός)
Πνευματικά δικαιώματα
Τα πνευματικά μου δικαιώματα, ..., γνωρίζοντας την υπεραξία της μοιρασμένης στιγμής, δεν είναι κατοχυρωμένα! {Αερικό}
Πληροφορίες
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2009
(29)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
-
▼
2008
(65)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (18)
- ► Ιανουαρίου (8)
Ακούω ...
προ-αιρετικά και ατημέλητα
Μ. Ραδοπούλου - Τ. Τσαντήλας (εκδόσεις Αρμός)
Ανατολικά της Ποίησης
Μαρία Νικολάου (εκδόσεις Αρμός)
Έχω ερωτευθεί ...
Well, I been down so God-damn long
that it looks like up to me
Now, why don't one of you people
c'mon and set me free?
{Jim Morrison}
Σε πολιτείες σκοτεινές κάτω απ' τη γη
καθώς η άνοιξη δεν θα 'ρχεται θ' αργεί
Θα ερωτευόμαστε ο ένας τη σκιά του αλλουνού
θα 'μαστε λίγοι οι εκλεκτοί κι οι τυχεροί
{Γ Αγγελάκας}
... και για να κλάψεις χρειάζεσαι όρεξη!
{άγνωστη}
Έφερε το όπλο στον κρόταφο ενώ το σούρουπο έδινε τη θέση του στην νύχτα. Στη νύχτα που μέσα της μεγάλωσε. Στη νύχτα που την περπάταγε. Στη νύχτα που την έλουζε. Στη νύχτα...
{Νεράιδα της βροχής}
Η έρημος είναι απέραντη και χωρίς διασταυρώσεις
{Νεράιδα της βροχής}
Ψυχανέμισμα
{Νότα}
Είναι πιο κρύα σε παρένθεση
{Maya}
that it looks like up to me
Now, why don't one of you people
c'mon and set me free?
{Jim Morrison}
Σε πολιτείες σκοτεινές κάτω απ' τη γη
καθώς η άνοιξη δεν θα 'ρχεται θ' αργεί
Θα ερωτευόμαστε ο ένας τη σκιά του αλλουνού
θα 'μαστε λίγοι οι εκλεκτοί κι οι τυχεροί
{Γ Αγγελάκας}
... και για να κλάψεις χρειάζεσαι όρεξη!
{άγνωστη}
Έφερε το όπλο στον κρόταφο ενώ το σούρουπο έδινε τη θέση του στην νύχτα. Στη νύχτα που μέσα της μεγάλωσε. Στη νύχτα που την περπάταγε. Στη νύχτα που την έλουζε. Στη νύχτα...
{Νεράιδα της βροχής}
Η έρημος είναι απέραντη και χωρίς διασταυρώσεις
{Νεράιδα της βροχής}
Ψυχανέμισμα
{Νότα}
Είναι πιο κρύα σε παρένθεση
{Maya}
15 σχόλια:
Και να το χαμόγελό μου...
Κατάφερες να το ξυπνήσεις Σάββατο πρωί με αυτο που ειδα..
Δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκα..
Να σαι καλα Λάκη μου και να χεις ενα ομορφο ΣΚ
Η αγάπη μου παντα δεδομένη..
Καλημερα
Μαρία μου πείρα το θάρρος αυθαίρετα να προσθέσω ένα τίτλο - μάλλον οικείο - χωρίς να σε ρωτήσω (εξαιτίας της ώρας της ημέρας). Αλλά αφού χαμογέλασες θα μπορούσα και να θεωρήσω ότι εγκρίνεις.
Τα φιλιά μου για καλό Σ/Κ και τις ευχαριστίες μου για την υπομονή σου.
ένας ορισμός της ψυχής που πονά...
υπέροχο παιδιά...:)
Λάκη μου, έχεις απάντηση στη σελίδα μου!
Να ένας άλλος πανέμορφος τίτλος. Πολύ καλό Γωγώ μου!!
Διάβασα και την απάντησή σου και έχω να πω τούτο:
στης "λησμονιάς τα μονοπάτια" τριγυρνώ γιατί αναγνωρίζω πλέον την μεγαλειότητα της στιγμής (δεν μου 'μεινε εξάλλου άλλος δρόμος), δίνω ότι μπορώ και παίρνω ότι μου αφήνουν και ω! ναι! πόσο με ανταμείβει!
Σ' ευχαριστώ Γωγώ μου για το πέρασμά σου (κι εσύ καλή μου από αυτά τα μονοπάτια περνάς κι αφήνεις το άρωμα και την ομορφιά της ψυχής σου - τι άλλο θα μπορούσε κάποιος να ζητήσει!)
το πανωφόρι μου
έχει ρυτίδες
σιδερωμένο το' χω
μα κείνες
παρούσες
τι να κάμω αφού
μ' αγάπησαν τόσο!!!
γέρασα με δαύτες
τέσσερεις στίχοι
μία ζωή
δυό πένες
αγαπημένες
την αγάπη μου
και στους δυό
Δημήτρη μου, τα αποτυπώματά σου πάντα πλημμυρίζουν αρώματα τον τόπο μου.
Σ' ευχαριστούμε για το πέρασμά σου.
Καλό υπόλοιπο Σ/Κ
...ένα πέταγμα από ψηλά, μα έχω βήματα να δώσω σε μονοπάτια σκοτεινά...
...γοητείας λέξεις κι αγγίγματα ψυχής...
...κι ας έχω φτερά. Τ' ανοίγω μόνο για να φεύγω γρήγορα μη μ' αναγνωρίσουν...
...ή μη μ' εγκλωβίσουν σε κόσμους που το ψεύτικο το φως με στραβώνει...
Φιλιά βρόχινα...
Νεραϊδούλα ...
σήμερα στο στοιχείο σου...
πάντως... εδώ δεν θα βρεις παρά μόνο αληθινό κι αυθεντικό σκοτάδι...
οπότε... τι;; θα φεύγεις κάθε τόσο;;
my dark kisses
στ' αληθινό και στ' αυθεντικό απλώνω τα φτερά μου...
οπότε μένω...
...γιατί ανασαίνω...
Φιλιά βρόχινα...
Καλώς ήρθες λοιπόν ...
βολέψου κάπου άνετα, κλείσε τα μάτια και δες με την ψυχή σου εκείνα που λάμπουν μέσα στο σκοτάδι ...
σου υπόσχομαι ανεπανάληπτες πτήσεις ...
:)) :))
my dark kisses
Έχω έρθει πολλές φορές για να διαβάσω και να ξαναδιαβάσω αυτούς τους τέσσερις στίχους, για να κοιτάξω πάλι και πάλι αυτή τη φωτογραφία, για να αναρωτηθώ γιατί είναι "άνιση η μάχη".
Είναι η "μάχη" της ζωής μας. Αν είναι τιτάνια δεν με νοιάζει. Το αποτέλεσμά της επίσης δεν με νοιάζει. Να την δίνω κάθε μέρα με ενδιαφέρει.
Καλή μας ημέρα
Κανένας δεν διαφωνεί νομίζω για την στάση σου αυτή, απλά λέμε ότι η μάχη είναι άνιση (δεν είναι;), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πολεμάμε - τουλάχιστο όσο μπορούμε. (μη ξεχνάς τον πηγαιμό για την Ιθάκη!!)
Ευχαριστώ για το πέρασμά σου και την κατάθεση της μελωδίας σου
Καλη σου μέρα Νοτούλα
Xμμ...
Ωραίο βέβαια το νόημα αλλά...
μου επιτρέπετε να σας μαλώσω λίγο;
Πολύ λίγο...
Τα κομμάτια με τα μάτια...
Τις αγάπες μου κατα τ΄αλλα.
Ξόρκι για το κακό είναι Αλέξανδρε, για να κρατάμε την απληστία μας σε ελεγχόμενα επίπεδα, να θυμόμαστε από που ήρθαμε και να διορθώνουμε την πυξίδα για το που πηγαίνουμε, να θυμίζει την μικρότητά μας και να προσγειωνόμαστε που και που για τα καύσιμα της επόμενης πτήσης...
Καλό ξημέρωμα και από εδώ
ΥΓ. Και το μάλωμα δεκτό, κανένας δεν είναι τέλειος...
OXI
Δημοσίευση σχολίου