Γράμμα από το μνήμα

Με αφορμή τα διάφορα πισώπλατα μαχαιρώματα που συμβαίνουν ανάμεσα σε γνωστούς και άγνωστους blogger έλαβα το παρακάτω γράμμα.
(Παρακαλώ αυτή τη φορά κρατήστε τους σχολιασμούς για τον εαυτό σας, το έχουμε όλοι ανάγκη)

Αγαπητέ Εαυτέ,

Γνωρίζω ότι έχεις κάπως ξαφνιαστεί. Ξέρω-ξέρω, ποτέ δεν πίστευες ότι οι νεκροί θα μπορούσαν να είναι τόσο επιτήδειοι ή τόσο ηλίθιοι ώστε να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς. {πόσο ζωντανός άραγε αισθάνεσαι;} Μα να που τελικά συμβαίνουν θαύματα! {πιστεύεις άραγε ακόμη στα θαύματα;} Σε λίγες μέρες, πρόκειται να πάρεις μεγάλες αποφάσεις στην ζωή σου και χρειάζεσαι κάθε βοήθεια που θα μπορούσε η συμβιβασμένη λογική σου να σου προσφέρει. {είναι αυτή που διάλεξες την ημέρα που με φόνευσες, θυμάσαι;} Αυτός είναι και ο λόγος που σου γράφω, να σου θυμίσω την καθωσπρέπει συμπεριφορά που θα τηρήσεις.

Όταν λοιπόν, θα έρθει πάλι εκείνος ο μεγάλος έρωτας στη ζωή σου, πρόσεξε να τον αρνηθείς. Να μην παλέψεις γι’ αυτόν. Να μην δακρύσεις. Να μην τρέξεις από πίσω του. Να μην γίνεις ποιητής για χάρη του. Πρόσεξε καλά και να μετρήσεις κάθε δήθεν ευτυχισμένη μέρα μαζί του. Να σκεφτείς καλά την διαφορά ηλικίας που μπορεί να μην υπάρχει. Να ακούσεις προσεκτικά όλους τους φίλους σου που αποζητούν το καλό σου, να σε προειδοποιούν για το αβέβαιο μέλλον μαζί του. Να μελετήσεις καλά όλα τα σημάδια και να μετρήσεις όλα τα υπέρ και τα κατά, ίσα και με τη βαρύτητα που τους πρέπουν. Και μην φοβηθείς την άρνηση. Οι μεγάλοι έρωτες έρχονται κάθε λίγο και λιγάκι στην ζωή. Την αναστατώνουν για λίγο και φεύγουν το ίδιο ξαφνικά όπως εμφανίστηκαν. Μα κι αν δεν έρθουν ποτέ, ευτυχισμένος να είσαι. Θα γλυτώσεις από πολλούς εφιάλτες που ίσως θα ταλαιπωρήσουν τον ύπνο του δικαίου που απολαμβάνεις τόσο καιρό. Βλέπεις εγώ κρατώ τους περισσότερους από αυτούς να περιποιούνται το μνήμα μου. Κι αν μου ξεφεύγουν καμιά φορά μερικοί, είναι που έχουν αρχίσει να πληθαίνουν τώρα τελευταία και αδυνατώ να τους προλάβω όλους.

Όταν λοιπόν θα έρθει η ώρα να προδώσεις τον φίλο σου να μην το σκεφτείς δεύτερη φορά. Κι εκείνος το ίδιο θα έπραττε στη θέση σου. Να είσαι σίγουρος γι’ αυτό. Εξάλλου τι σου χάρισε εκείνος τόσο καιρό. Μόνο να κλαιγόταν μπορούσε και να αποζητά την βοήθεια σου. Όλος ο κόσμος σε έκρινε άσχημα έτσι κι αλλιώς που τον έκανες παρέα. Ένα βρωμερό απόβρασμα της κοινωνίας ήταν που προσπαθούσε να κρατηθεί πάνω σου για να μπορεί να αναπνέει. Εσένα δεν σε σκέφτηκε ποτέ και συνεχώς προσπαθούσε να σε παρασύρει μαζί του στη λάσπη που κυλιόταν καθημερινά. Ποιος λοιπόν χρειάζεται τέτοιους φίλους! Οι φίλοι θα έπρεπε να σε βοηθούν να πετυχαίνεις τα υψηλότερα των ιδανικών όπως πλούτο, δόξα, δημοτικότητα και τις λοιπές γνωστές αρετές των ανθρώπων. Γι’ αυτό σου λέω να δώσεις το φιλί της προδοσίας χωρίς δεύτερη κουβέντα. Και μην φοβάσαι τα αντίποινα. Έχω φροντίσω κάθε βέλος που σε στοχεύει να κατευθύνεται πάνω μου και να χάνεται εκεί, στο σκοτεινότερο βάραθρο της καρδιάς μου. Κι αν καμιά φορά κάποιο από αυτά αστοχεί και σε πετυχαίνει στον καρπό ή στην φτέρνα μην με κακολογείς, βλέπεις έχουν αρχίσει να πληθαίνουν τα αναθεματισμένα και δεν τα προλαβαίνω όλα πλέον.

Όταν λοιπόν θα έρθει η ώρα να κρίνεις το καλό από το κακό, θα σου είναι όλα ξεκάθαρα. Φέρε στη θύμηση σου εμένα για να διακρίνεις την μορφή του κακού και βάσει αυτού διάλεξε το καλό. Θυμήσου…

Είμαι αυτός που αρνήθηκε να ξεχάσει τον μεγάλο έρωτα, δεν τον αντάλλαξε ποτέ με τίποτα, συνεχώς προσπαθούσε γι’ αυτόν, μέχρι που πλέον στέρεψε εντελώς η ζωή του και δεν είχε τίποτα πλέον να του προσφέρει.

Είμαι αυτός που πάλεψε με κάθε ανθρώπινη αδυναμία και προτίμησε να δεχθεί κάθε τους χαστούκι παρά να αφήσει σε κάποιο υπόνομο τα ιδανικά που του έμαθαν από παιδί.

Είμαι αυτός που ενώ κρατώ στα χέρια μου το ισχυρότερο τεχνολογικά όπλο, προτίμησα να μείνω φτωχός και να κρύψω από την ανθρωπότητα την δουλειά μιας ολόκληρης ζωής.

Είμαι αυτός που κάνω ακόμα παρέα με τον άνθρωπο που μεθούσα μαζί του ως έφηβος σε φεγγαρόφωτες ακρογιαλιές για την καρδιά του ίδιου κοριτσιού κι ας γνωρίζω ότι μου κάνει τεράστιο κακό στην κοινωνική μου εικόνα.

Είμαι αυτός που στάθηκε να πολεμήσει για το χώμα που πατούσε ενώ οι υπόλοιποι διάλεγαν κατηφόρες και ανηφόρες για να κρύψουν την αδυναμία τους να αντιταχτούν στο κύμα που ερχόταν.

Είμαι αυτός που θα ήθελες τόσο πολύ να του μοιάσεις, μα βλέπεις εσύ δεν αντέχεις το σκοτάδι του μνήματος και δεν μπορείς να δεις το φως που αναδύεται από τις σκοτεινές καρδιές ίσως γιατί παρά-είναι αγνό για σένα και τον ζωντανό σου κόσμο.

Σε αφήνω με τις θερμότερες ευχές μου για το μέλλον σου, γνωρίζοντας ότι θα πράξεις και πάλι το πρέπον και το κοινωνικά αποδεκτό.

Φιλικά
Ο Νεκρός σου Εαυτός

ΥΓ. Αλήθεια, ακόμη πιστεύεις ότι ζεις;