{I badly need a haircut or something in my veins}
γη, που κήπους θέλησες
μύρα ανθών στα όνειρα να φέρνεις
πως απ’ αγκάθια γέμισες!
ξεράθηκες και εφιάλτες θέλγεις
γη, που με πορφύρα ενδύθηκες
μύθους πυράς να κατακτήσεις
πως εμπρός σε μαστροπούς άσεμνα γδύθηκες!
πτώχευσες και τη λάσπη σκύβεις να φιλήσεις
γη, που ατέλειωτη θάλασσα γίνηκες
όλο το αίμα με το κύμα να ξεπλύνεις
πως μες τα νερά σου πνίγηκες!
στέρεψες και ξεχασμένες αμαρτίες ξαναπίνεις
γη, που νέφος με νέφος επορεύτηκες
πως απ’ τον πρώτο ήλιο γοητεύτηκες!
Χάνεσαι πάλι και τώρα ξεψυχάς
γη, που τον πόνο μου μέσα σου κουβαλάς
8 σχόλια:
να πω οτι μου αρεσε πολυ??
θα ειναι λίγο..
δυνατο,λυρικό, μεστο
με αισθήματα κραυγή...
καλησπέρα λάκη μου ..:):)
Πάντα βρε Μαρία μου με τον καλό σου λόγο.
Σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου.
ΚΑΙ ενα όμορφο απόγευμα και σε σένα
:)) :))
Aτελείωτη θάλασσα γινηκες
και με τα νερά σου πνιγηκες..
Ενα ποίημα μονο του...
καλημερα Λάκη..
Ελπίζω να σου άρεσε κάπως Μαρία μου γιατί οι φωνές που ακούω τελευταία, μου λένε πως είσαι ο καλύτερος κριτής για τέτοια κομμάτια.
Να έχεις διασκεδαστικές μέρες (όπως τα απογεύματα) :) :)
"Σαν γίνεται το ποίημα γιομίζει ο ουρανός ήχους μαγευτικούς. Απαλύνουν οι πόνοι απ’ τον λιθοβολισμό κι έτσι ανάλαφρα τους λόφους ανεβαίνω. Φτάνω ψηλά στις κορυφές… Κρεμάω τις ελπίδες μου στ’ αστέρια, πράσινα όμορφα αληθινά στολίδια. Κι από κει ψηλά τον κόσμο αντικρίζω, ακόμα και τις ματωμένες πέτρες, που για τον λιθοβολισμό μου χρησιμοποιήθηκαν"
Οχι Λακης Θλιμμενος ...!!αλλα γνησιος Γόος ενδοφλεβειας σιγης εισαι..:)
Kαλο Ξημερωμα ευχομαι.:))
Αερικό μου, τι υπέροχα λόγια μου άφησες σήμερα στο φτωχικό μου!!!Απαλό χάδι στις πληγές η γραφή σου.
Με τιμά το σχόλιο σου.
Ταπεινά σε ευχαριστώ.
Καλό βράδι και σε σένα.
"πτώχευσες και τη λάσπη σκύβεις να φιλήσεις"
μη σβήσεις..
το χώμα σου διάλεξε προσεκτικά.. περπάτησε ξανά στα πρώτα σου..τ'αληθινά στενά
της γέννησης..
ποια φράση να πάρεις από όλο το ποίημα; κάθε φράση κυοφορεί νέα..
Λάκη, θα σου πω κάτι..
εκτιμώ ιδιαίτερα τις πένες
που αγγίζουν θέματα τέτοια!
Που δεν κουράζουν μόνον ερωτικές
κι ανέραστες, συγχρόνως!
Θεωρώ τη γραφή σου ιδιαίτερη και με διανοήματα που.. δε συχνάζουν μόνο στα ήδη χιλιοειπωμένα περί καρδιάς (όχι πως είναι κακό αυτό.. αν γίνεται από 'καρδιάς') αλλά και, στ΄άλλα.. καταλαβαίνεις!
Σε ευχαριστώ. Καλό σου βράδυ
Δημήτρη, το σχόλιο σου με έχει κάνει να κοκκινήσω. Σε υπερ-ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια που όχι μόνο μου δίνουν θάρρος να συνεχίσω αλλά και ελπίδα ότι ίσως τελικά όλα δεν έχουν τελειώσει, ίσως τελικά να μην είμαστε μόνοι.
Πάντως θα πρέπει να αποκαλύψω ότι αυτό που διαπιστώνεις και διαβάζεις δεν οφείλεται ολοκληρωτικά σε μένα αλλά στην υπομονή και ανοχή ανθρώπων που άνοιξαν την αγκαλιά τους, με σκέπασαν με τις φτερούγες τους και χωρίς κανένα δικό τους όφελος με καθοδηγούν στους δρόμους που μιλούν στις ψυχές των ανθρώπων. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι περήφανοι διαβάζοντας τα παραπάνω σχόλια, αλλά νιώθω την ανάγκη ότι αυτοί θα πρέπει να πάρουν όλα τα εύσημα σήμερα. Δεν έχω λόγια να τους ευχαριστήσω που κατάφεραν κι έδωσαν ομιλία στις άναρθρες κραυγές μου. Δεν χρειάζεται να τους αναφέρω. Ξέρουν ποιοι είναι. Και ξέρω ότι με διαβάζουν και χαμογελούν.
Λέω σπάνια αυτή τη φράση αλλά σήμερα νιώθω ότι ήρθε πλέον η ώρα δειλά να τους το ψυθιρίσω στο αυτί.
Σ' αγαπώ
Δημοσίευση σχολίου