Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

Funeral Band

Μνημόσυνο εμβατήριο η μπάντα παίζει
Μελωδίας μακρόσυρτης και ρυθμικής
το ίσο, κρατάει το τύμπανο όπως τρέμει
και κυλάει η ζωή μου μετά μουσικής

8 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Aν σκεφτούμε να αλλαξουμε τον ήχο.. η "ζωές" μας θα έχουν διαφορετικό ρυθμό..
Ισως.. λέω..

Καλημερα Λάκη..

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Αν αλλάξει η ζωή μας ίσως να αλλάξει ο ήχος και ο ρυθμός μας.
Ίσως.. απαντώ.
:)) :))

Καλημέρα Μαρία μου

Γωγώ Πακτίτη είπε...

η μουσική
έχει το άρωμα των αγριολούλουδων...
αναπνέεις τη δροσιά της
και φοράς το χρώμα της...

καλημέρα Λάκη!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Πολύ όμορφο και αισιόδοξο το σχόλιο σου Γωγώ.
Δεν θα μπορούσα να ξέρω...

Καλή μέρα και σε σένα Γωγώ

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

100% "καρυωτακικό"
και σου παει λάκη μου
το υφος αυτό
μου αρεσει παρα πολυ!!!¨

μια καλημέρα
με την αγάπη μου
και ενα ομορφο σ/κ
(σε ζηλεύω που είσαι
κοντα στη θάλασσα..κλαψ..:):))

Λάκης Θλιμμένος είπε...

My hero!
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις λίγο από αυτόν στα γραπτά μου.
Πολύ καλημέρα Μαρία μου

Ανώνυμος είπε...

"Μνήμη ελάφι,

που τρέχεις ασθμαίνοντας πίσω από την άμαξα του χρόνου

ξαπόστασε κάτω από το έλατο της λήθης

για να ‘ρθει ο άγιος ύπνος

να σου χαιδέψει το πρόσωπο

όταν κοιμάσαι και δεν φοβάσαι

το χέρι που αγαπάει…"


http://chartopontikas.wordpress.com

Kαλο κι Αναλαφρο Σ/Κ..οσο τουλαχιστον απεμεινε..!! :) Tην αγαπη μου.:))

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Αρκούδι ήμουν
και χόρευα στο ντέφι τους
Τις αλυσίδες
δεν μπόρεσα ποτέ να κόψω
Μια Αυγουστιάτικη νύχτα
παρασύρθηκα από μια αθώα πεταλούδα
Μέθυσα μαζί της
και δύναμη ρούφηξα από τα τρυφερά φτερά της
Αποχωρίστηκα το πέλμα μου με μια δαγκωματιά
- ακόμα και σήμερα δεν νιώθω πόνο στο κουτσό μου πόδι -
Ελευθερώθηκα μα βρέθηκα σε μια μεγαλύτερη φυλακή
Το μόνο που έμαθα είναι ότι
μπορώ να δαγκώνω χωρίς να πονάω
κομμάτια από τη σάρκα μου
και κάθε χέρι που όλο αγάπη στρέφει να με χαϊδέψει
Αρκούδι ήμουν και λύκος έγινα
για ότι μου θυμίζει γέλια, χαρά και ευτυχία ανθρώπων

Μακάριο λοιπό Σ/Κ αερικό μου