Περιμένω δίχως λόγο και αιτίανα αρχίσω κάποια όμορφη ιστορία
Θα τον πάρω τον καημένο εαυτό μου
να του δώσω ένα θάνατο δικό ΜΟΥ
Δεν θα βάλω εγώ παύλα και τελεία
στην ηλίθια αυτή μου τη θυσία
Θα γυρίσω στο καντράν του τηλεφώνου
ένα νούμερο κάποιου τίμιου φιλονόμου
θα πληρώσω όσο-όσο την τιμή του
μάρτυς έγκυρος να γίνει η μορφή του
Θα χαρίσω στη γενιά της ανύποπτης φυλής μου
νεκρικές αναπνοές της ανθρώπινης ζωής μου
Καθώς φεύγω, θα γυρίσω το κεφάλι να κοιτώ
τον φιλόξενο (χα! χα!), ελληνικό λαό
Δεν θα χαμογελάσω, ούτε θα δακρύσω
τους κοιτώ, μα δεν αξίζουν ούτε καν για να τους φτύσω
18 σχόλια:
Δίκιο εχεις και συ (ειδικα στο τελος) αλλα που να το βρεις θα μου πεις..
Οντως δεν αξιζουν.. ειτε οι γνωστοί..ειτε οι αγνωστοι..
Τωρα θα μου πεις " τι λεει αυτη "...
Ασε με και μενα να λεω τα δικα μου..
Καλησπέρα
Φιλι..
Ξέρω πολύ καλά τι λες, όπως και εσύ κατα-βάθος ξέρεις για τους λόγους αυτής της ανάρτησης μου.
Τουλάχιστο πιστεύω ότι ακόμα μπορώ να αποφασίζω για τον δικό μου "θάνατο"
Φιλιά Μαρί μου, καλό ΣΚ
Ο τρόπος που το θέτεις σε συνδιασμό με τη φωτογραφία της θάλασσας με παραπέμπει στον Περικλή Γιαννόπουλο.
Αυτόν είχες στο μυαλό σου;
Πανέμορφο και τόσο τέλιο
Φιλάκια ...
Δεν γνωρίζω εάν πρέπει να με λυπεί ή να με χαροποιεί το γεγονός που μαθαίνω για τον Περικλή Γιαννόπουλο από το σχόλιο σου Αλέξανδρε.
Βλέπεις... όταν οι λοιποί συνομήλικοί μου αντάλλασσαν ιδέες, απόψεις και βιβλία λογοτεχνών τις μεταμεσονύχτιες ώρες μέσα ολιγόφωτα φοιτητικά δωμάτια, εγώ πάλευα να κατανοήσω τον τρόπο λειτουργίας του λεωφορείου δεδομένων και την λογική της ταξινόμησης φυσαλίδας. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω την άγνοιά μου, απλά θέλω να τονίσω ότι τελικά δεν μπόρεσα να απορρίψω το κομμάτι αυτό της ζωής μου που τόσο προσπάθησα να αποβάλλω (όλα τελικά ξαναγυρνά σε μας!).
Όχι δεν είχα τον Γιανόπουλο στο μυαλό μου, αλλά διαβάζοντας λίγο την βιογραφία του διαπίστωσα πολλά κοινά μαζί του και δικαιολογώ απόλυτα τον σχολιασμό σου. Θα παραθέσω λοιπόν ένα μικρό απόσπασμα από μια αναφορά μνήμης (από τον Επαμεινώνδα Παντελεμίδη) τα οποίο με εντυπωσίασε αφού ταυτίζεται με τους λόγους της συγκεκριμένης ανάρτησης (φυσικά για διαφορετική αφορμή):
... Λίγο πριν από τον θάνατό του, τον είχε κυριεύσει μια μεγάλη απογοήτευση που δεν μπορούσε να μεταδώσει στους άλλους, τούς πολλούς, όπως ήθελε, αυτόν τόν ασίγαστο και ακράτητο Ελληνισμό, που έκαιγε μέσα του. Εκτός από λίγα φωτισμένα μυαλά, το μεγάλο Κοινό αδιαφόρησε για το κήρυγμα και τις ιδέες του. "Πρέπει νά γίνω Πρακτικός" έλεγε στους φίλους του, "Πρέπει να κάνω κάτι το Πρακτικόν". Και το έκανε. ...
Με αφορμή το σχόλιο σου Αλέξανδρε, ελπίζω να έγινα σοφότερος σήμερα και εύχομαι να γίνω αξιότερος αύριο. Σ’ ευχαριστώ πολύ!
Να έχεις μια όμορφη Κυριακή.
Σ' ευχαριστώ Μαριαλένα μου για τα καλά σου σχόλια. Με χαροποιεί όταν οι άλλοι βρίσκουν μια κάποια σύμπτωση απόψεων με τα γραπτά μου. Είναι μια κάποια επιβεβαίωση ότι δεν βρίσκομαι πλέον στο περιθώριο και ίσως εκεί να βρίσκεται και η μοναδική μας ελπίδα για το αύριο.
Να έχεις μια όμορφη Κυριακή
o παλιός
σκοτεινός μου
Λάκης επιτέλους
αναδύθηκε...
:):):)
λάκη μου..
είσαι θανατηφόρος
και μου αρεσεις...
:):)
την καλημέρα μου...
:):)
Μέσα Μαΐου σχεδόν και τα στεφάνια της πρωτομαγιάς μαράθηκαν Μαρία μου. Ωραία τα χαμόγελα κάτω απ' το φως του ήλιου - δεν αντιλέγω - αλλά μελωδικότερος ο θρήνος στο σκοτάδι. Κι έχω ανάγκη από πραγματικά αληθινές μελωδίες... βουτιά λοιπόν πίσω στα "κολάσιμα" λημέρια μου (όπως σου έχω αναφέρει και αλλού, αρκετές οι "φωτισμένες" αναπνοές που πείρα, δεν θέλω άλλες, ας μου λείπουν).
Μ' αρέσει που σ' αρέσω.... :)) :))
Να έχεις μια ξεχωριστή Κυριακή!
λόγος και αιτία;
τι είναι αυτό;
δίχως άλλοθι, με μαγκιά!
μου ταιριάζει αρκετά...
καλημέρα με χαμόγελο και αγάπη...:)
Να σου πω την αλήθεια Γωγώ μου, η 1η στροφή (ως συνηθίζεται) μου βγήκε από μόνη της. Κάτι σαν να μου υπαγόρευε τις λέξεις και εγώ απλά τις έγραφα.
Χωρίς λόγο και αιτία, διότι δεν μου χρωστάει κανένας τίποτα και ούτε σχεδίασα κάτι στο παρελθόν για να μπορέσει να καρποφορήσει στο μέλλον. Με άλλα λόγια δεν έχω κάτι να προσμένω από τίποτα και από κανέναν. Μα κι εγώ, πιστεύω ότι δεν χρωστάω σε τίποτα και σε κανένα.
Οπότε δεν είναι μαγκιά, είναι η "κεκτημένη μου μοναξιά" να αποφασίζω για μένα δίχως να δίνω αναφορά για τις πράξεις μου.
Τουλάχιστο έτσι το βλέπω εγώ Γωγώ μου. Μπορεί και να κάνω λάθος (όποιος θεωρεί ότι του χρωστάω να το πει τώρα)!
Καλημέρα όμορφή μου ύπαρξη
...με την αόρατη κάπα του προχώρησε ανάμεσα στις σκιές. Δεν ήθελε ούτε να τον βλέπουν μα ούτε και να τους βλέπει. Τον κούρασαν. Πάντα τον κούραζαν. Μόνο η βροχή τον βρίσκει παντού. Ακόμη και αόρατο τον ανακαλύπτει. Και τον λούζει...τον ντύνει...τον χαϊδεύει. Μοναχικό τραγούδι λέει κι αυτή άλλωστε. Κάτι ξέρει...
καλησπέρα λάκη μου...
με...φιλιά βρόχινα...
ΒροχοΝεράιδα μου πράγματι κάτι ξέρεις... και ναι, είναι φορές που θα 'θελα να βρω την απαιτούμενη δύναμη να φορέσω αυτή τη κάπα και έτσι απλά να εξαφανιστώ ξαφνικά από δίπλα τους σαν μην υπήρξα ποτέ
Σ' ευχαριστώ που είσαι μέσα στη σκέψη μου
Καλό υπόλοιπο Κυριακής
Στο μυαλό μου όλο εξήγηση γυρεύω
για αυτό πάντα τον απογοητεύω,
στον καθρέφτη σαν κοιτώ δε δραπετεύω
σαν τον Σίσυφο όνειρα κουβαλώ.
Με καλέσανε για μάρτυρα σε φόνο
για ένα πταίσμα, νόμιζα ήταν μόνο.
Τώρα ξέρω και πρέπει να μιλήσω
προτιμώ το λοιπόν ν΄αυτοκτονήσω.
Είναι λοιπόν ασφαλέστερη η ζωή στην άγνοια και ασφαλέστερος ο θάνατος στην αλήθεια, ίσως γι' αυτό τόσο δύσκολο είναι να την αναγνωρίσουμε.
Καλημέρα Νικόλα και καλή εβδομάδα
Ούτε καν να τους φτύσω..
Καλώς ήρθες φίλε μου ταχυδρόμε.
Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα.
θα αφησω ενα μικρό ροζ χαμόγελο.καληνυχτα
Μικρό ροζ χαμόγελο ελήφθη, καλό ξημέρωμα Αναστασία μου
Δημοσίευση σχολίου