Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008

Επαναστάτης


Μάτια που να 'βρω να κοιτάξω πίσω
μα κι αν το βλέμμα μου γυρίσω
τα ιδανικά μου πως ν' αφήσω!
Ίσως τα μάτια μου πρέπει να κλείσω!

Πείρα ένα δρόμο που δεν έχει ιστορία
Είναι αυτή που έχω ιδιορρυθμία
στο τέλος βρίσκει κανείς ιδιοφυία
ή θύμα γίνεται για μια ψυχολογία

Τέτοιο σα θέλω μπορώ να δώσω τέλος
του έρωτα μου όπως σάπισε το βέλος
περιθωριακό που έγινα της κοινωνίας μέλος
παρόμοιο ένιωσα και ίσως να νιώσω δέος

Φτιάχνουνε όνειρα, τα όνειρα να θάψουν
σβήνουν φωτιές, άλλες φωτιές ν' ανάψουν
τα χέρια τους τα ίδια, μια μέρα θα τα κάψουν
την ανθρωπότητα στο αίμα θα την βάψουν

Ώρα για μένα και πάλι να φωνάξω
του σκοταδιού τα άδυτα θα ψάξω
τον εαυτό μου στον καθρέφτη θα κοιτάξω
τη νέκρα γύρω μου για λίγο να ταράξω

(08 Δεκ 1989)

6 σχόλια:

Γωγώ Πακτίτη είπε...

πήρες ένα δρόμο,
που ιστορία χαράζει
στης καρδιάς σου τα φύλλα...

μη καις τα όνειρα
είτε παλιά είτε καινούρια
είναι κιτάπια της ψυχής
τραγούδια!

καλησπέρα Λάκη μου!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ατελείωτη ιστορία
η δική σου αρμύρα
όσο κι αν πίνω
δεν μπορώ, Θα μεθύσω
στο δικό σου το στίγμα
στην δική σου αλήθεια

Γωγώ μου τα σχόλια σου πάντα συναρπαστικά, με δονεί κάθε πέρασμά σου

Μαρια Νικολαου είπε...

Kαλημερα κι απο΄δω ...
Κρύβει συναισθήματα το έμμετρό σου
και μια απογοήτευση.
Μα θα μου πεις η ποιηση απο μονη της γεννα χιλιάδες συναισθήματα..
Να σαι καλα Λάκη μου, και να γραφεις .Μ ακους; Να γραφεις παντα οτι αισθάνεσαι
Καλημερα κι ένα φιλι απο μενα

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Είναι η συνηθισμένη απογοήτευση του ανούσιου πολέμου, του πολέμου μόνο για την τιμή των όπλων!

Να έχεις κι εσύ μια πανέμορφη μέρα καλή μου Μαρία

Μαρία Έλενα είπε...

Καλό μήνα
Όπως πάντα είναι πολύ όμορφο
Φιλάκια ...

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Καλό μήνα καλή μου Μαριαλένα.
Φιλάκια πολλά και σε σένα
:) :))