Τρίτη 6 Μαΐου 2008

Παραμύθι στη "Χώρα του Ποτέ"


ντυμένος ατσάλι – πανοπλία
(δεν θ’ αντέξει)
καρδιά ασπίδα
(θα σπάσει στα δυο)

κυνήγι δράκων ξεκινώ
δαντελένιο μαντήλι – φυλαχτό
άλογο λευκό
μανδύα άλικο φορώ
ξίφος αργυρό
δάσος καταπράσινο και εχθρικό

ομίχλη γύρω
(δεν θα γυρίσω πίσω)
νεράιδες συντροφιά
στο διάβα ξωτικά

δράκος νεκρός
ματωμένο το σπαθί
μια πληγή που όλο αιμορραγεί

δεν θα σε συναντήσω
πίσω δε θα γυρίσω
πορφυρό μαντήλι για φυλαχτό

{μοιρασμένος σε δυο κόσμους
του «είναι» και «θα ήταν»}

23 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Oμορφο και αγγίζει το λυρικό.
Γεμάτο από μια άλλη εποχή που συγκεκριμένα αγαπώ ιδιαίτερα .
Ατσάλι - πανοπλία - άλικος μανδύας ..
Πολύ ομορφες λέξεις..
Καλησπέρα Λάκη
Μεσα στο σημερινό σου διακρίνω πολλά .
Θλίψη,δύναμη,ψυχή που θέλει..
και ψυχή που δεν αντέχει πολλες φορες..

maya είπε...

μ'αρέσουν τα διττά...
αλλά κοιτάζω και το "θάναι".
υπάρχει πάντα και το θάναι.

το "είναι" είναι
το "θάταν" πάντα ακούγεται ωραίο...

αλλά το "θάναι"...?

:)))))))

α ι σ ι ο δ ο ξ ώ.

καμιά καλύτερη ιδέα?

χχχχχχχχχχχχχ

Μενεξεδιά είπε...

τι να πω...
το αισθάνομαι απλά πλήρες και ας ταλαντεύεται σε δύο... πραγματικά μου ταίριαξε πολύ Λάκη μου.

Σε φιλώ

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Μαρία μου πως να κρυφτώ από εσένα πλέον! Διαβάζεις σκέψεις, συμπεριφορές, επιθυμίες και όνειρα, αδυναμία, απογοήτευση και πεπρωμένο.

Μερικές φορές πιστεύω ότι πολεμώ μόνο για την τιμή των όπλων και ματώνω μόνο για να ικανοποιηθεί το ανεκπλήρωτο. Χρωστώ σε όλους και περισσότερο στο εαυτό μου...

Καλό ξημέρωμα καλή μου

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
AERIKO είπε...

Eπι του παρόντος και μονο Λακη μου.
Ούτε πριν ούτε μετα.Μαζευω το πιο αγριο το πιο σκληρο πραγμα αυτου του κοσμου.Στιγμές.!!!Οσο για το
δασος μ`ενα αερικο να κοιταζει απο ψηλα μονο εχθρικο που δεν ειναι..
Χμμμ..πορευσου οπως παντα.Ανυπερασπιστα ωραια,και τσουπ!!εισαι ήδη στη χωρα του δικου σου Πάντα.:)
Kαλο Ξημερωμα Λακη μου.Την αγαπη μου.:))

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Μελένια μου, μεγάλη μου η χαρά να σε βλέπω από τους στενωπούς μου!!!

Με λυπεί η ταύτισή σου, μα μου αρέσει που δεν είμαι μόνος, ...νεράιδες συντροφιά... ξουυ ξουυ παλιο-ξωτικά... :))

Χρόνια πολλά όμορφη μου, ατίθαση ύπαρξη. Σ' ευχαριστώ που μ' επισκέφθηκες

ΥΓ. Τα θυμάσαι αυτά που σου είπα 'κείνο το βράδυ;;;
Sorry to say, but they don't always make things work! (it seems, there is a bug in the program!) - damn heart!!!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Maya μου

Χμμμ!!
Μ' άρέσει αυτός ο τρόπος σκέψης. Ποτέ (τώρα τελευταία) δεν θεώρησα αυτούς τους χρόνους. Πράγματι δεν θα ήταν άσχημο!!! Να αισιοδοξώ λοιπόν... οι δράκοι θα σωριαστούν νεκροί, οι ιππότες θα γυρίσουν νικητές στους πύργους τους, οι πριγκίπισσες θα δώσουν το φιλί της αντάμωσης, οι νύχτες θα γίνουν μεγάλες και ερωτικές, τα όπλα θα σκουριάζουν στις αποθήκες....
.... κι ύστερα όλοι ξυπνήσαμε....
ας δώσουμε όλοι τα χέρια, ωραία τα όνειρα που φτιάξαμε, ας βυθιστούμε τώρα στην προσωπική μας ανυπαρξία, τα παραμύθια τελειώνουν ... μη με ξυπνά κανείς ... θέλω πλέον να ζήσω εικονικά ... Μάγια, κάνε τα μαγικά σου να μην ξυπνήσω!!!

Καλό ξημέρωμα
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Καλό μου Αερικό,

στην "Χώρα του Πάντα" !!!
... χμμμ!!! ....
υπάρχει ????
ίσως !!!
από το στόμα σου και στο Θεού το αυτί...
τουλάχιστο έχω πάψει να κοιμάμε μόνος στο δάσος - you know!!!

ανυπεράσπιστος θα παραμείνω (you know that) ... δεν έχω τίποτα να κρύψω ... όλα είναι εκεί ... μέσα στον καθρέφτη και μέσα στην ψυχή (you know that too)

Σ' ευχαριστώ που με προσέχεις και συγχώραμε που σχεδιάζω πάνω σε όνειρα - αδυναμίες!!!

Καλό σου ξημέρωμα καλό μου Αερικό
φιλιά πολλά -- ξέρεις εσύ.. από αυτά τα αναρχικά

naya είπε...

Ομως βλεπω κ αλλους κοσμους οχι μονο δυο οχι να μοιραζεσαι να ζεις κ να αναπνεεις να αγγιζεις..αληθεια!:))
Την καλησπερα μου να αφησω καπου..

Unknown είπε...

κι ένα απ' τα πέπλα τα δικά μου
πονηρά θα σου προσφέρω
να 'χεις και λίγη απ' την καρδιά μου
και γω ας υποφέρω...

και σαν απ' το κυνήγι σου γυρίσεις
χωρίς καμία πανοπλία
τα φυλαχτά θα μου αφήσεις
θα σε κοιτάξω με λατρεία...

μάγισσες, δράκοι, ξωτικά
στου δρόμου σου το διάβα
μα μιας νεράιδας τα μαγικά
σ' έκαναν να στάξεις...λάβα

;)

φιλιά βρόχινα...δροσερά...

Γωγώ Πακτίτη είπε...

βαδίζω χωρίς σκέψεις...

συναρπαστικό Λάκη μου...:)

M-meggie είπε...

Και το μοίρασμα τρόπος ζωής είναι. Όπως το μπορούμε τελικά.
Καλό σου ξημέρωμα Λάκη μου.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

όχι μόνο δύο???
τι άλλο θα μπορούσε να υπάρχει εκτός του άσπρου και του μαύρου??? Μήπως, γκρι??? δεν θα συμβιβαζόμουν!!!

δείξε μου ένα νέο κόσμο να διαλέξω... ιππότης να γίνω στα όνειρα σου να σου φέρνω σμαράγδια φτιαγμένα από τα δάκρυα των δάκρων να μην σε σκιάζουν τις νύχτες όταν μονάχη κοιμάσαι

Άφησε την καλησπέρα σου πάνω στην ασπίδα μου - μια καλησπέρα την αντέχει!!!

Καλό ξημέρωμα!!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Νεραϊδούλα μου τι ομορφιά μου κατέθεσες απόψε!!!!
Δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω!!!
Οι στίχοι σου υπέροχοι, βάλσαμο στην αιμορραγούσα πληγή. Δροσιά τα λόγια σου - πραγματικά!!
Θα τα κρατήσω για φυλαχτό όταν συναντήσω τους αληθινούς δράκους (το ξέρω ότι είναι κάπου εδώ κοντά).

Πολλές σταγόνες από τα μάτια μου, καλή μου νεραϊδούλα - όλα δικά σου για το όνειρο που μου έφτιαξες απόψε!!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Γωγώ μου,
έχω και εγώ πάψει να σκέφτομαι, ακολουθώ κείνη την ματωμένη καρδιά και όπου με βγάλει. Τίποτα δεν ζητώ και όλα τα χαρίζω - δεν έχουν καμιά απολύτως αξία για μένα (ποιός ξέρει, ίσως κάποιος κοιμηθεί με χαμόγελο απόψε!!)

Φιλάκια όμορφη μου ύπαρξη

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Μοιράζομαι μελωδική μου Νότα. Χίλια κομμάτια να γίνω για να ζήσω μέσα στα όνειρα τους και ας σβήσω μόλις ξημερώσει

Φιλιά ρομαντική μπυ μελωδία

naya είπε...

Αναμεσα στο ασπρο κ στο μαυρο δεν υπαρχει μονο το γκρι κ αλιμονο δεν ευχομαι να μεινεις εκει..μα δε μιλω για χρωματα μιλω για κοσμους που πολλες φορες δεν βλεπουμε,δεν φαινονται αλλα ειμαι σιγουρη οτι υπαρχουν,οχι παραλληλα,ουτε μαζι,δεν αλληλοσυγκρουονται ουτε λιγο,το πριν κ το μετα,το τωρα,σε μια ολοτητα που μπορουμε την αισθανομαστε απλα σαν το τελος μιας διαδρομης καπου εκει με εβγαλαν οι λεξεις σου Λακη.(Η ασπιδα σου αντεχει περισσοτερα απο μια καλησπερα)
Μεγαλο σχολιο!Χτυπαει συναγερμος!!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Μα και εγώ για μαύρους και άσπρους κόσμους μιλάω. Είναι οι κόσμοι ανάμεσα στους οποίους διαλέγουμε να ζήσουμε καθημερινά. Δεν ξέρω εάν υπάρχουν άλλοι. Μακάρι να μπορούσα να τους δω (εάν υπήρχαν βέβαια). Drop me a line when you get there!

Φιλιά πολλά

Δημήτρης είπε...

Δε γυρίζω πίσω, φίλε μου.
Ας ψάξει κάποιος και για
μένα!

Καλό σου βράδυ, Λάκη μου.

Μαρία Έλενα είπε...

Λάκη
Το παραμύθι σου είναι ανεπανάληπτο.
Φιλάκια ...

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Δημήτρη μου, για άλλη μια φορά διαβάζεις φωναχτά τις πιο απόκρυφες γωνιές των σκέψεων μου.
Τι άλλο να πω;;

Καλησπέρα και καλό Π/Σ/Κ

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Παραμυθάκια για να ξεγελιώμαστε, να πέρνουμε κλεφτές ανάσες, να βρίσκουμε αφορμές επιβίωσης. Είναι αυτή η ελπίδα πως όλα θα εξελιχθούν όπως τα φανταζόμαστε. Είναι που ακόμα βλέπουμε τον ήλιο να μας χαμογελά...

Φιλιά πολλά Μαριαλένα μου, καλό ΠΣΚ