Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Άνοιξη

{εμπνευσμένο από ανάρτηση της Μαρίας Ρ}

Δεν θέλει ιδιαίτερη προσπάθεια
ο ερχομός της άνοιξης

ένα ξυράφι…
ένα μαχαίρι…
ένα πιστόλι…
ένα σχοινί και ένα δέντρο…
αρκούν

μια ηλιόλουστη μέρα
ένα παγωμένο φωτογραφίας γέλιο
κι ένα συρτάρι αναμνήσεις

Βλέπεις μικρή μου…
δεν θέλει πολλά ο ουρανός να κατεβεί

Α! Ναι! κι ένας κρυφός έρωτας
Μα από αυτούς έχουμε φτιάξει μπόλικους
Έτσι δεν είναι μικρή μου;

33 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Kι όμως..
Θέλει πολλά ο ουρανός να κατεβεί..
Ξερει την αξία της μοναξιάς του
και μας αφηνει εδω κατω απλα να τον κοιταζουμε και να ζηλεύουμε..
Ποτέ του δεν κατεβηκε..πιστεψέ με..
Ολα μες στο μυαλο μας ειναι και στο "εγω θελω να τον κατεβασω και θα το κανω"..
Ποσο λαθος ειμαστε τελικα ..
Ξερεις.. το ξυράφι το συχαινομαι.
Το μαχαίρι το χω χαρίσει..
Το πιστόλι μόνο ψάχνω..
Δεν ξέρω αν το βρω ποτε μα το ψάχνω..
Κι όσο για τον κρυφό έρωτα..
Πάντα φτιαχνουμε ισως πολλους απο αυτους, μα μην ξεχνάς πως ειναι απομιμήσεις..
Και εγω τον έναν, τον αυθεντικό, τον έχω κρυψει βαθιά .. τόσο βαθιά , που ποτέ κανεις δεν θα μου τον πάρει..

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ίσως να είναι και έτσι, μα ξέρεις καμιά φορά....
εάν χαμηλώσουμε κι εμείς τόσο δα λιγάκι, ο ουρανός για ένα περίεργο λόγο χαμηλώνει κι αυτός

Το ζήτημα είναι πόσο μπορεί ο καθένας από εμάς να χαμηλώσει...
και βέβαια πόσο επιθυμεί κάποιος τον ερχομό της άνοιξης, της όποιας άνοιξης...
(κατά πόσο είναι διαθετιμένος να προσπαθήσει γι' αυτήν)

Την καλημέρα μου Μαρία

Μαρια Νικολαου είπε...

EMENA ΠΟΝΑΕΙ Η ΜΕΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΑΜΗΛΩΣΩ. ΧΑΧΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ ΚΕΦΙΑ ΜΟΥ!
ΜΗΝ ΤΟ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!
ΜΑΚΙΑ :)

Unknown είπε...

σύννεφα βαριά και πυκνά χρειάζεται για να κατέβει ο ουρανός. απ' αυτά τα μαύρα τα γεμάτα βροχή. απ' αυτά που σκοτεινιάζουν τον τόπο όλο. που νομίζεις πως ένα έτσι θα κάνεις και θα τ' αγγίξεις. που θα σου κόψουν την πνοή αν σηκώσεις το κεφάλι λίγο ψηλότερα. κατεβαίνει ο ουρανός και χωρίς να χαμηλώσουμε. ίσως γιατί ήδη είμαστε αρκετά χαμηλά...

φιλιά βρόχινα...

κι όσο για τους έρωτες, κρυφοί και φανεροί, σ' ένα σύννεφο είναι κι αυτοί...

Ανώνυμος είπε...

Δες στα χέρια κρατάω
ένα κομμάτι ουρανό
μου στοίχησε πολύ ακριβά
Μια ηττημένη ζωή
για ένα τετραγωνικό μόνο
μπλε μουσελίνα
Έπρεπε να γαζώσω
το σκισμένο σου γόνατο
να μην πονάει
η άνοιξη σαν θάρθει

να έχεις δροσερό
απόγευμα

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Μαρία μου...
τι να σου πω τώρα; με αφόπλισες!!!
(θέλει η Ρουσλάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει!)

ΟΚ. Τελευταία φορά που σου αντισχολιάζω! Αλήθεια σου λέω!!!
Προσθέτω λοιπόν στο τέλος του προηγούμενου σχολίου μου:
ΥΓ. Οι πάσχοντες από την μέση τους καλύτερα να χρησιμοποιήσουν άλλα μέσα προσέγγισης του ουρανού και της άνοιξης ή να επιδιορθώσουν άμεσα τους πάσχοντες "σπονδύλους"

Πάντως μ' έκανες και γέλασα κι εγώ με την ψυχή μου!

Να 'σαι πάντα καλά και να ξέρεις πως άλλοι που δεν πάσχουν από την μέση τους αρνούνται κι αυτοί να χαμηλώσουν. Τουλάχιστο εσύ έχεις μια δικαιολογία.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Νεραιδούλα μου...
Ναι μπορεί να κατέβει κι έτσι ο ουρανός, το έχει πει και ο Jim Morrison
I been down so God-damn long
that it looks like up to me


μα μήπως αυτό δεν εννοώ και εγώ, άλλος τα λέει σύννεφα και βροχή κι άλλος τα λέει περισσότερο με το όνομά τους (ξέρεις, εάν χαμηλώσεις αρκετά τελικά γίνεσαι ένα με το χώμα και ένα με τον ουρανό)

Καλό σου απόγευμα

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ελένη μου...
αυτό το μπαλωμένο γόνατο κάπου το έχω ξανασυναντήσει...
ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί θα έπρεπε πάντα να σκίζεται αυτό το ίδιο γόνατο κι ούτε έχω κατανοήσει ακόμη γιατί η άνοιξη θα πρέπει να πονάει τόσο πολύ που δεν θέλουμε ποτέ να έρθει

Σ' ευχαριστώ πολύ για το πανέμορφο αποτύπωμά σου (και για την προσφορά των ραφτικών)

Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα
(εγώ προς το παρόν βράζω - και μέσα και έξω)

Ανώνυμος είπε...

Εννοείς τον Ελύτη;

Τα παιδικά μας χρόνια είναι πάντα
πληγωμένα από ένα γρατζούνισμα
στο γόνατο
Είναι το παράσημο
της ενηλικίωσής μας
Το σημάδι
που το επιδεικνύουμε
με καμάρι

καληνύχτα

Μαρια Νικολαου είπε...

H ώρα 11:54...
Το γελιο που εκανα εγω τωρα δεν νομιζω να το εκανες εσυ..
Μενω στον δευτερο και ισως εχω ακουστει και στον ογδοο..
Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙ ΑΥΤΟ.
Ξερεις καλα ποσο αναγκη το εχω :)

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Όχι Ελένη μου, σίγουρα όχι στον Ελύτη!

Δεν γνωρίζω εάν πρέπει να επιδεικνύω με καμάρι αυτές τις πληγές. Το μόνο που ξέρω είναι ότι συνεχώς αιμορραγούν

Να έχεις μια όμορφη μέρα

Λάκης Θλιμμένος είπε...

@Μαρία Ν

Και όσοι δεν το καταλάβατε, την επόμενη φορά που χρειαστείτε κάποιο jocker για το πάρτι σας... ξέρετε που να απευθυνθείτε

:))
:))

Καλημέρα (χαμογελαστή όπως πάντα)

ΥΓ Αλήθεια, όταν γελάς, δεν σε πονάει η μέση;

Μαρια Νικολαου είπε...

Α στο καλο σου πρωι πρωι χαχχαααα εισαι απιστευτος !!!!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Άντε Μαρία μου, καλύτερα να σταματήσω μην μου πάθεις τίποτα από τα γέλια

:))

Να έχεις μια όμορφη μέρα καλή μου

Unknown είπε...

Κιτρινισμένες φωτογραφίες
κρατώ στα χέρια μου
φωτογραφίες που θυμίζουν
έρωτες ξεχασμένους
και παρελθόντες καιρούς
Υστερα κλείνω το γαμημένο συρτάρι
κι εύχομαι όλα όσα είναι μέσα
να καούν
έτσι για να πάψουν να πονάνε
Ατυχία όμως όλα μπορείς να τα κάψεις να τα εξαφανίσεις
να τα εξαερώσεις μα ποτέ δε μπορείς να ξεριζώσεις απ τον οπίσθιο λοβό του εγκεφάλου σου.
ίσως... ίσως μόνο όταν
ένα ξυράφι
ένα μαχαίρι
ένα πιστόλι
ένα σκοινί και ένα δέντρο
θα είναι αρκετά

Λάκη μου τη καλημέρα μου κι ένα φιλί για ένα όμορφο σ/κ

Ανώνυμος είπε...

Την 'ανοιξη ετούτη
άμα την πηδήξουμε
γι΄άλλους δέκα χειμώνες
λέω πως θα καθαρίσουμε.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

ναι Κλειώ μου, ναι...
μονάχα ψεύτικος μην είναι ο πόνος

Να έχεις κι εσύ Κλειώ μου ένα υπέροχο Σ/Κ.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Αλέξανδρε,
άλλος έχει το όνομα και άλλος έχει τη χάρη (μιλάω για το "απίστευτος" της Μαρίας)

Καλό Σ/Κ φίλε μου

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

"Ξέρεις καμιά φορά αυτά τα πρωινά
μου τρυπάνε το κρανίο ακατάπαυστα,
νιώθω τις ηλιαχτίδες να τρυπώνουνε
στα ρουθούνια μου σαν αόρατα σκουλήκια
και σκέφτομαι:
μήπως τρελαίνομαι;
μήπως ήρθε η ώρα
να με πασαλείψω με νύχτα
και να κρυφτώ κάτω από τις φυλλωσιές
των μαραμένων νυχτολούλουδων;
ξέρεις καμιά φορά αυτά τα πρωινά
φυτρώνουν σαν γαμημένα κέρατα
στο μέτωπο μου,
νιώθω τ΄ ανέραστα σύννεφα
να χώνονται σαν καρφιά στα μάτια μου
και σκέφτομαι:
μήπως τρελαίνομαι;
μήπως ,μάτια μου γλυκά,
ήρθε η ώρα
βράδυ να με ντύσω
και να κρυφτώ μέσα σ΄ ένα εβένινο κουτί;
Καμιά φορά αυτά τα πρωινά
βιάζουν ανελέητα την ψυχή μου"

Μαρία Ροδοπούλου
Απο το "Προ-αιρετικά και
Ατημέλητα"

για σένα΄Λάκη μου

:)

Γωγώ Πακτίτη είπε...

όταν χαμηλώνει ο ουρανός
το κάνει, γιατί μια αμαρτία κρυφή
καλύπτει...

με την αγάπη μου και το δροσερό χαμόγελό μου...:)

Όναρ είπε...

Αφού έχεις το μαχαίρι, το σχοινί και το δέντρο τί το θέλεις το ξυράφι και το πιστόλι..; Καλησπέρες ακατανόητες..

Ανώνυμος είπε...

Εκτός από μπαλωμένο
γόνατο
υπάρχει και μπαλωμένο
μυαλό

καληνύχτα

Ανώνυμος είπε...

Τις πληγές πρέπει χωρίς άλλο
να τις επιδεικνύεις
αλλιώς θα πρέπει
να τις επουλώσεις

Τα ραφτικά είναι δικά μου
δεν σε χρεώνω

χαμήλωσε λίγο

καληνύχτα

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Πραγματικά είναι κάποια πρωινά που μόνο νύχτα εκπνέουν...

Μαρία μου σ' ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση σου και να σου ευχηθώ και από εδώ καλή επιτυχία στην νέα σας δουλειά

Καλό Σ/Κ αγαπημένη μου

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Γωγώ μου...
ή αυτό ή για να χαϊδέψει τις αυθεντικές ψυχές και να τις λυτρώσει από τον συνεχή πόνο

Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Όναρ μου...
είναι η δυνατότητα της επιλογής (βλ. 1ο σχόλιο)... όλοι θα πρέπει να έχουμε μερίδιο στην "άνοιξη" έτσι όπως μας "ταιριάζει" και την επιθυμούμε

Καλό Σ/Κ Όναρ μου

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ελένη μου...

εκτός από γόνατα λοιπόν μπαλώνονται και μυαλά!

δεν έχεις άδικο, ένα καλό μπαλωματάκι στον εγκέφαλο θα ήταν ότι έπρεπε για αρχή

εάν χαμηλώσω κι άλλο θα γίνω ένα με το έδαφος...
:)) :))

Να έχεις μια όμορφη μέρα Ελένη μου

ΥΓ Μ’ αρέσει ότι προσφέρεται δωρεάν (αρκεί να μην έχει ψιλά γράμματα)

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Διαβαζοντας την αναρτηση σου μου ηρθε στο μυαλο αυτο το τραγουδι απο Ζερβουδακη και Γλυκερια:

ΑΝΟΙΞΗ
Κόκκινο τριαντάφυλλο
Είσαι μες στην καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου

Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
άλλον τον κάνεις ν' αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει

Και δε σου φτάνουν όλ' αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δεν μας λυπάσαι

Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
Στον κήπο μας κι ανθίζεις
Το αίμα μας επότισε
Κι ανάσταση μυρίζεις

Κι όταν θα φύγεις τίποτα
Δεν θα ΄ναι όπως πρώτα
άσε για λίγο ανοιχτή
Του ουρανού την πόρτα...
------

Οσο για τους κρυφους ερωτες, ολη η ομορφια βρισκεται στη λεξη "κρυφος"¨... Ολη η μαγεια εκει...!
Καλως σε βρισκω!

Ανώνυμος είπε...

η αλήθεια είναι ότι όταν ακολουθείς το δρόμο της καρδιάς τιποτα δεν θέλει ιδαίτερη προσπάθεια..
την καλησπέρα μου:)

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Καλώς ήρθες Πρωτόπλαστη...

δεν το είχα υπόψη το συγκεκριμένο τραγούδι και πράγματι όταν - εξαιτίας του σχολίου σου - άκουσα την εισαγωγή του το βρήκα κι εγώ πολύ μα πολύ ταιριαστό

Σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου

Να έχεις μια όμορφη Κυριακή

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ναι, έτσι πιστεύω κι εγώ σταγόνα μου...

Καλώς ήρθες κι εσύ από το σπιτικό μου και σ' ευχαριστώ για το υγρό αποτύπωμα σου

Να πορεύεσαι κι αυτή τη Κυριακή στους δρόμους της καρδιάς

maya είπε...

Α! Ναι! κι ένας κρυφός έρωτας

αφήνεις τα καλύτερα τελευταία...
:))))))))

το μεγαλείο της αταξίας
που όσο και να μεγαλώνουμε
ευτυχώς ακόμη κάποιες σκανδαλιές τις κάνουμε...

επιμένω να βλέπω την θετική πλευρά!
μην με θεωρήσεις "άινταααα".
μια χαρά το διάβασα.
απλά. επιμένω.

καλησπέρα λάκη μου κι ας έρθουν φρέσκα κύματα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Τα τελευταία πάντα τα καλύτερα κι ας είναι η αρχή όλων.

Καθόλου «άιντα» δεν είσαι κι ας επαναλαμβάνεσαι… μήπως και εγώ το ίδιο δεν κάμω!! Κάποιος όμως πρέπει να κάνει την θυσία στους θεούς του έρωτα.

(WARNING: Don’t try this at home. It may seriously damage you for life!)

Νέα κύματα... σε έρημο??? Εάν δεν είναι κύματα άμμου (αμμοθίνες) τότε θα πρόκειται για ποντιακό ανέκδοτο!!

Καλό ξημέρωμα μαγική μου ύπαρξη
;)