Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Το Παρόν

Το παρακάτω κείμενο το έλαβα σήμερα από το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και ένιωσα τέτοια ομορφιά που θέλω να την μοιραστώ μαζί σας...
(ο επίλογος στο τέλος δεν ανήκει σε μένα αλλά τον υιοθετώ μέχρι κεραίας)



Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Ο ένας άνδρας αφηνόταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουνε υγρά από τα πνευμόνια του. Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος. Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες αδιάκοπα. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό, που πήγαν διακοπές...

Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο. Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου μπορούσε να ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος από όλη τη δραστηριότητα και το χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.

Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα. Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να φανεί στο βάθος. Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.

Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε. Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική, μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.

Μέρες, βδομάδες και μήνες πέρασαν...

Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερά για το μπάνιο τους μόνο για να δει το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του. Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα. Όταν θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, και εφόσον σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο.

Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο. Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι. Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο.

Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να ανάγκασε το συχωρεμένο συγκάτοικό του να του περιγράφει τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο. Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο. Πρόσθεσε, «Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος».

Επίλογος:
Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους, παρά τη δική μας κατάσταση. Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη, αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται. Αν θες να νιώθεις πλούσιος, απλά μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις τα οποία δεν αγοράζονται με χρήματα. Το σήμερα είναι ένα δώρο, γι' αυτό αποκαλείται «Το παρόν».

19 σχόλια:

jacki είπε...

Μου το στείλανε κι εμένα. Μου άρεσε τόσο πολύ που αμέσως το έστειλα σε όλα τα αγαπημένα πρόσωπα. Να είσαι καλά.
Καλημέρα.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ευτυχώς Τζάκυ μου που το καλό ακόμα κυκλοφορεί ανάμεσά μας

Καλό σου απόγευμα

Ανώνυμος είπε...

Αρραγε ποσο τυχαιο ειναι ότι το σκοτάδι έγινε διάχυτο φως;
Ποσο τυχαιο μπορεί να χαρακτηριστεί το οτιδηποτε στην ζωή μας......
μοιράζουμε και μοιραζόμαστε;
http://www.youtube.com/watch?v=rDHoTOgeNWE&feature=related

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Σφαιρούλα μου, να σου πω την αλήθεια μόλις διάβασα το κείμενο αυτό μου ήρθε στο μυαλό η τελευταία μας συζήτηση από αυτό εδώ τον χώρο και ένα χαμόγελο ήρθε στην σκέψη μου. Ήταν σαν κάποιος να μας έκλεινε πονηρά το μάτι.

Και είπαμε... τίποτα δεν είναι τυχαίο!!!
(για όλα υπάρχει ιερός σκοπός - όμορφο βιντεάκι)

Καλό σου απόγευμα σφαιρούλα μου

Μαρια Νικολαου είπε...

To συγκεκριμενο κειμενο το διαβασα πριν κανενα μηνα σε καποια ιστοσελιδα , δεν θυμαμαι.
Οντως ειναι πολυ δυνατό ειτε ειναι αληθινό ειτε οχι, θελει να δειξει τη θεληση για ζωή για ονειρα για αγαπη..
Αν ολοι οι ανθρωποι ηταν ετσι σιγουρα τουτος ο κοσμος θα ταν καλυτερος .
Σιγουρα ομως δεν ειναι ευκολο μιας και ο καθενας μας εχει τον χαρακτηρα του.
Και δυστυχως η απαισιοδοξία παιρνει τον πρώτο ρόλο εναντι της αισιοδοξίας που οσο παει λιγοστευει.
Καλησπέρα και καλη βδομαδα να εχεις

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ναι Μαρία μου δεν έχεις άδικο σε αυτό, αλλά ποιος θέλει τον εύκολο δρόμο? Εξάλλου ο πληγωμένος είναι αυτός που μπορεί να νιώσει έναν άλλο πληγωμένο και πιστεύω ότι μπορεί να τον βοηθήσει όσο κανένας άλλος. Τελικά, δεν είναι θέμα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας. Αυτό μπορεί να το όχημα του καθενός μα όχι ο προορισμός. Είναι θέμα ανθρωπιάς και σεβασμού πρώτα απ' όλα του ίδιου σου του εαυτού και μετά όλων των άλλων.

Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα κι εσύ καλή μου Μαρία

Ανώνυμος είπε...

Αυτη ειναι η μαγεία του "τυχαίου"Είναι για ολους οσους εχουν βιώσει στα σκοταδια.
Ομορφο απογευμα για ολους μας!

gregory είπε...

η αθανασια δεν ειναι να γινουμε αθανατοι εμεις αλλα το ανθρωπηνο ειδος....να μια ιστορια θαρους και αγαπης στον πλισιον....που εχει δικαιωμα στη ζωη.....

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Τα είπες όλα Γρηγόρη αν και πιστεύω ότι η "αθανασία" είναι κάτι πολύ σχετικό και όλοι μας είμαστε εν δυνάμει "αθάνατοι" ...

Καλώς ήρθες και ελπίζω να ξαναπεράσεις

Καλό σου απόγευμα

Όναρ είπε...

Πολύ συμφωνώ..γλυκά συμφωνώ..Καλησπέρες καλοκαιρινού θάρρους..

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Που είσαι χαμένο Όναρ μου?? Ελπίζω να περνάς καλά.

Καλό απογευματάκι

rip1708 είπε...

αχ και εγω το διαβασα και πραγματικα ανατριχιασα..
απιστευτο!!

naya είπε...

Tι ωραιο!!Η ευτυχια ειναι κολλητικη!Κ αν νομιζεις οτι δεν την εχεις..μπορεις παντα να κανεις εναν ασπρο τοιχο να γεμισει με λιμνουλες κ παπιες!Θα κρατησω αυτο Λακη!
φιλιααα!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Καλώς ήρθες RIP, Νομίζω ότι μέσα από αυτή την ιστορία περιγράφεται κάθε είδους αξία.

Καλό σου απόγευμα

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ναι Νάγια μου, η ευτυχία θα πρέπει να είναι κολλητική (πολύ όμορφα το έθεσες)

Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα καλή μου

Ανώνυμος είπε...

Η ευτυχία εμπεριέχει ΑΓΑΠΗ ΑΓΑΠΗ ΑΓΑΠΗ και δεν μπορεί να μην διαχεεται παντου και σε ολους,κολάει σε οσους εχουν καταφερει να ..."ξεκολήσουν" απο τον φοβο, την δεσμευση, τα προτυπα.Η ευτυχια μας "κολαει"οταν εχουμε "ξεκολησει" απο ολα τα αλλα και ειμαστε κ ε ν ο ί για να μας γεμίσει.

http://www.youtube.com/watch?v=ZpA0l2WB86E&feature=related

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Εσύ σφαιρούλα μου ή θα πρέπει να με κρυφακούς όταν ψιθυρίζω τα βράδια ή θα πρέπει να έχεις περάσει από τα ίδια μονοπάτια που έχω περάσει..
:) :) :)
(το κομμάτι που άφησες λέει πολλά!!!)

Καλό σου απόγευμα γαλαζούλα μου

Ανώνυμος είπε...

ΟΛοι περνάμε απο τα ίδια μονοπάτια,ο βαθμός συνειδητότητας διαφέρει.Συναντιούνται και μοιράζουν οι έχοντες την ίδια συνειδητότητα.
Καλή μερα απο μια γαλάζια που κόντεψε να γίνει κατακκόκινη απο κρύωμα(εγω τον λεω καθαρισμό)
http://www.youtube.com/watch?v=GCEXyBSvtho&feature=related

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Συναντήσεις όμοιας συνειδητότητας... τι να πω τώρα? Απλά παραθέτω το παρακάτω που έχω υιοθετήσει από μια νεράιδα: "Η έρημος είναι απέραντη και χωρίς διασταυρώσεις"

Που μου κρύωσες σφαιρούλα μου??
Κι εγώ άρρωστος είμαι τις τελευταίες μέρες!!
Ελπίζω να είσαι καλύτερα. Περαστικά σου έτσι κι αλλιώς.

Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα γαλαζούλα μου