Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Blacked Out

Το blog αυτό ανοίχτηκε ως συνέχεια μιας προσπάθειας να αναπνεύσω αέρα ανθρωπιάς πιστεύοντας ότι κι εγώ μπορώ να εμφυσήσω τέτοιες πνοές στους άλλους με τον δικό μου ιδιαίτερο τρόπο. Στην προσπάθεια αυτή στάθηκαν στο πλευρό μου μια χούφτα άνθρωποι που μου έδωσαν θάρρος να ξεπεράσω τις αρχικές μου φοβίες και να βγάλω προς τα έξω καθετί αυθεντικό που θα μπορούσα να διαθέτω. Είναι οι άνθρωποι που με ενέπνευσαν και εξακολουθούν να με εμπνέουν. Δεν έχω λόγια αρκετά ηχηρά για να τους εκφράσω τις ευχαριστίες μου. Δεν θα ήθελα να τους κατονομάσω καθώς γνωρίζω ότι δεν είναι άνθρωποι που προσφέρουν για να εισπράξουν, είναι άνθρωποι που προσφέρουν για να προσφέρουν, είναι άνθρωποι. Καθένας από αυτούς για τους δικούς του λόγους. Θα πω μόνο τούτο: μέσα στο «αιώνιο σκοτάδι» που ταξιδεύουμε πάντα πίστευα ότι υπήρχαν λαμπερά «αστέρια» και το blog αυτό μ’ έκανε να βρω τέτοιες ψυχές που με αγκάλιασαν και ελπίζω να ένιωσαν την ζεστασιά της δικής μου αγκαλιάς. Ευτυχώς για όλους μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και το blog τούτο με βοήθησε να το καταλάβω, να τους ανακαλύψω και να φτερουγίσω μαζί τους σε πιο όμορφους κόσμους, κόσμους που μόνο στα όνειρα μου έβλεπα μέχρι χτες.

Δυστυχώς οι αυξημένες επαγγελματικές μου υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν πλέον να «χάνομαι» μέσα στις λέξεις, ούτε να βλέπω χρώματα στο μαύρο. Κι αν ακούγεται παράξενο κάτι τέτοιο, έχω να πω πως, αυτοί που το «μαύρο» έχουν ενδυθεί στην ουσία έχουν καταφέρει να αποποιηθούν, έστω και για λίγο, το εγώ τους, να δουν και να ακούσουν όχι με τα μάτια τους, ούτε με τα αυτιά τους, αλλά με την ψυχή τους μόνο. Και για να μιλήσει η ψυχή χρειάζεται απόλυτη ηρεμία, να επιτρέψει στο μαύρο να λάμψει. Κλείνω λοιπόν για αόριστο το συγκεκριμένο blog μέχρι να μπορέσω και πάλι να νιώσω τους ήχους της «νύχτας» απαλλαγμένη από την σιωπή της καθημερινότητας που αναπόφευκτα με έχει κατακλύσει το τελευταίο διάστημα.

Σας αφήνω με ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι με την ελπίδα σύντομα να αξιωθώ να ξαναγράψω εδώ. Θα σας επισκέπτομαι όποτε μπορώ και κάθε φορά που θέλω να νιώσω άνθρωπος. Σας ευχαριστώ όλους για όσα τόσο καιρό απλόχερα μου προσφέρατε.




Rolling Stones - Paint It Black

I see a red door and I want it painted black
No colors anymore I want them to turn black
I see the girls walk by dressed in their summer clothes
I have to turn my head until my darkness goes

I see a line of cars and they’re all painted black
with flowers and my love both never to come back
I see people turn their heads and quickly look away
Like a new born baby it just happens every day

I look inside myself and see my heart is black
I see my red door and it has been painted black
Maybe then I’ll fade away and not have to face the facts
It’s not easy facin up when your whole world is black

No more will my green sea go turn a deeper blue
I could not foresee this thing happening to you
If I look hard enough into the settin sun
My love will laugh with me before the mornin comes

I see a red door and I want it painted black
No colors anymore I want them to turn black
I see the girls walk by dressed in their summer clothes
I have to turn my head until my darkness goes

Hmm, hmm, hmm,...

I wanna see it painted, painted black
Black as night, black as coal
I wanna see the sun blotted out from the sky
I wanna see it painted, painted, painted, painted black

Yeah!

Hmm, hmm, hmm,...

24 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Πολυ μικρή ένιωσα μπροστα σε τουτες τις λεξεις..
Ενα πραγμα μοναχα θα σου πω..
Δεν χρειαζεται να γραφεις εδω για να βαζεις χρωματα στο μαυρο που ανεφερες..
Κοιταξου απλα στον καθρέφτη..:)

Την αγαπη μου..
Και ξερεις πως ειναι αληθινή..

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Τα χρώματα μου είσαστε εσείς Μαρία μου... τα αληθινά μου χρώματα είσαστε εσείς!

Θα βρεθούμε σύντομα κοντά...
να κοιταχτούμε μαζί στους καθρέφτες..
να τους γεμίσουμε χρώματα...

Φιλιά καλή μου Μαρία

Όναρ είπε...

Κι εγώ τώρα σε ποιον θα κάνω ματάκια..; Καληνύχτες με σκυμμένο κεφάλι..

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Μη μου στεναχωριέσαι όναρ μου, κάνε εσύ τα "ματάκια" και όλο κάποιο από αυτά θα έρθει να με "τσιγκλίσει"!

Είμαι σίγουρος πως θα βρεθούμε κάποια στιγμή να μου συστήσεις το δικό σου "δηλητήριο" που σε γιατρεύει!!

Ματάκια λοιπόν.. αλλά όχι με σκυμμένο κεφάλι

ΥΓ ... πως αλλιώς θα τα έβλεπα εάν το κεφάλι σου είναι σκυφτό, ψηλά το κεφάλι καλό μου όναρ... όλο και κάτι υπάρχει πιο πάνω, εκεί στο ταβάνι
:)) :))

maya είπε...

λάκη μου
τα χρώματα όλα και το μαύρο είναι μαζί σου.
μόνο το μπλογκ αδρανοποιείται λίγο.
οκ.
αυτό που μπορείς και προλαβαίνεις.
ούτε είναι καλό να έχουμε αγωνία
για να είμαστε εδώ.

το κάνουμε για την απλή χαρά μας.
άντε μερικές φορές αξίζει και διαμάντια.

ελπίζω να τελειώσει σύντομα η πολλή δουλειά
όχι για να είσαι πάλι εδώ.
για να προλαβαίνεις όμως τα χρώματα.

δεν χανόμαστε.
:)


(εντάξει εγωιστικά λυπάμαι που θα λείπεις)

σε φιλώ πολύ
χχχχχχχχχχχχχχχχχ

jacki είπε...

Θα μας λείψεις. Θα μας λείψουν τα χρωματιστά κειμενάκια. Αλλά εσύ να είσαι καλά.
Καλησπέρα. Το τραγούδι πολύ αγαπημένο.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Μάγια μου, έτσι ακριβώς όπως το είπες είναι, "μόνο το μπλογκ αδρανοποιείται λίγο", εδώ θα είμαι, δεν θα λείπω και να ξέρεις πως καθημερινά μου ζωγραφίζετε πολύχρωμα πρωινά και ευωδιαστές βραδιές μόνο που σας σκέπτομαι (δεν μπορείς να φανταστείς τέτοια πρωινά και βραδιές)

Πολλά και από μένα μαγική μου ύπαρξη (ξέρεις... από αυτά τα κατσιάρικα!!)
:)) :)) ::))

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Τζάκυ μου, σε γνώρισα τώρα τελευταία και ίσως δεν είχα τον απαραίτητο χρόνο να θαυμάσω όπως αξίζει το δικό σου πανέμορφο θρόισμα στα φύλλα μα είμαι σίγουρος για το διαμάντι που κρύβεται πίσω από αυτό το "ραγισμένο" χαμόγελο που έβγαζες μέσα από τις αναρτήσεις σου.

Θα έρχομαι Τζάκυ μου, θα έρχομαι κάθε που θέλω να πάρω ανάσες ζωής.

Φιλάκια διαμαντάκι μου

Unknown είπε...

μια στάλα απ' το κόκκινό μου, δώρο να το 'χεις πάνω σου...

στο όπου...στο όποτε...στο πού...

κι ένα βλέμμα μου να σε ζεσταίνει κι ας είσαι εσύ εκεί...κι εγώ αλλού...

;)

φιλιά βρόχινα...

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ποιητική όπως πάντα βροχερή μου νεράιδα!! Με το δικό σου μεθυστικό τρόπο, τον υγρό και κόκκινο...

Ξέρεις πολύ καλά ότι οι γεωγραφικοί τόποι μπορεί μεν να είναι μακριά μα τα όνειρα και οι επιθυμίες μας κι ακόμη περισσότερο οι εμπειρίες μας είναι πολύ κοντά, σχεδόν ταυτόσιμες

και ξέρεις κάθε που βρέχεις αυτά τα "μάγουλα"... κάποιος ακόμη επιθυμεί να νιώσει την "δροσιά" που σκορπάς!!

Να είσαι πάντα έτσι "αναρχική" νεραϊδούλα μου

Ανώνυμος είπε...

Πάς γι' άλλες πολιτείες ερωτικές
να βρεθείς σ' εμπειρίες λυτρωτικές
γαιτι το θες

Πάς γι' άλλες πολιτείες αναρχικές
να βρεθείς σ' απεργίες προσωπικές
γιατι το θες

Πάς γι' άλλες πολιτείες μελλοντικές
να βρεθείς σ' εμπειρίες αληθινές
γιατι ΑΥΤΟ θες!

Πάς γι' άλλες πολιτείες αναρχικές
να βρεθείς σε πορείες ΑΤΟΜΙΚΕΣ
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ θες!

Με πολύ αγάπηκαι σεβασμο στον άνθρπωπο,τον δημιουργό,στην ευαισθησία σου και στην ακεραιότητα σου!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Σφαιρούλα μου σου διαβεβαιώ ότι κάθε ερωτική και λυτρωτική εμπειρία βρίσκεται εδώ. Είναι αναρχισμός και χαστούκι στο "δελτίο ειδήσεων των 9"... να το βλέπεις, να το αγγίζεις, να το αισθάνεσαι, να το γεύεσαι και να μην το παραδέχεσαι! Όχι, όχι, ξέρεις εγώ δεν είμαι έτσι!! Το είδα, το άγγιξα, το αισθάνθηκα και μέθυσα με αυτό. Με γνώρισες "λιώμα" απ' το μεθύσι του. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, όλη η "αλκοόλη" ακόμη ρέει μαζί με το αίμα, άφθονο κι αυτό όπως οι "νύχτες" μας.

Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα γαλαζούλα μου

Ανώνυμος είπε...

Ποιός
ιππότης μου
χρισμένος

τα όπλα εθέαθη
γυμνός να καταθέτει

εμπρός
στου Αίσχους
τα Βλάσφημα Τείχη;

Σε προκαλώ , ιππότη μου

την Σκοτεινή Πριγκήπισσα

ν' αψηφήσεις

και την στιχομυθία μας

να μην αναρτήσεις!!


_Σκοτεινή Πριγκήπισσα_

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Εχθρός σου από φύλο και συνάμα καρδιακός σου φίλος
Ιππότης στο μεθύσι σου και εραστής της νύχτας σου το ρίγος
Πως θα μπορούσα πρόκληση αφημένη να αψηφήσω
και κάθε υπόσχεση που σου ‘δωσα αισχρά να την τηρήσω!


-*** ΣΠ ***-
κι όμως οι χορτασμένες μύγες
είναι των νεκρών η δικαιολογία

τον Λάζαρο ηδονικά
απο μέσα τους ν' αναστήσουν
μία βλάσφημη ημέρα

_Σκοτεινή Πριγκήπισσα_

προς γνώση και συμμόρφωση
της θνητής Ευδαιμονίας


-*** ΛΘ ***-
Ποιος είπε πως έκφυλα ασελγώ στα πτώματα των άλλων
μα το δικό μου μ’ αρώματα στολίζω και προβάλλω;
Αγαπητές μου…
στις κλίνες σας ελπίζω να ξυπνήσω νεκρή την ύπαρξη μου
Βλέπετε…
τα κρεβάτια σας μου μοιάζουν φέρετρα ανοιχτά, σαν τάφοι σιωπηροί
κι όταν πλευρό γυρνάτε και στρέφεστε σε μένα
σαν σε καθρέφτη είναι να κοιτώ στο σκοτεινό σας βλέμμα

«Σου άρεσε, μωρό μου;»

-*** ΣΠ ***-
Και ποιος νόμιζες, αγαπημένε,
πως τη κραυγή σου
σ’ εβένινο ξύλο
αιώνες τώρα κλειδωμένη
θ’ αφουγκραζόταν

εκτός απο του Σκοταδιού τη Νύμφη;

Έλα λοιπόν του Πάγου Εραστή
Και καμάρωσέ με

Για σένα Σάρκα ντύθηκα
xιλιετίες σε φέρετρο κλεισμένη

Και τα μαλλιά μου χτένισα
θάνατος μη σου μυρίσει

για να μπορέσεις εσένα ν’ αντικρύσεις

σσσσ...σώπασε
η ανάσα σου μιλάει ...

-*** ΛΘ ***-
Ενδύθηκες την λάγνα εκείνη και τρυφερή ματιά
Τα χείλια κι αν μου έκλεισες με άλικα φιλιά
και την καρδιά που μου ‘κλεψες εκείνη την νυχτιά
ανήθικα σου άφησα μια τρύπα στην ψυχή
Καθώς θα σκίζεσαι εκείνη να καλύψεις
θα μπαινοβγαίνει η ζωή, να μην στεριώνεις πουθενά

«σώπα.. ν’ ακούσω την στριγκλιά σου»



Σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου Σκοτεινή μου Πριγκίπισσα, μου έδωσες απόψε πνοή (να 'ξερες πόσο το χρειαζόμουνα!!)

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί οι λέξεις
να είναι σκοτεινές

μα ποτέ δεν ανήκουν
σε κατάλευκες ψυχές

Θέλει γνήσιο φως
και θάρρος
λόγια γοτθικά να προφέρεις

την αγάπη τρομάζοντας
τον Χάρο
να προσφέρεις



Σ' ευχαριστώ, Ιππότη μου


_Σκοτεινή Πριγκήπισσα_

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Τι ωραία πρωινή έκπληξη πριγκίπισσά μου η παρουσία σου!!

Γονατίζω κι αποθέτω ξίφος και ασπίδα στα λευκά πόδια σου, με σκυφτό χαμόγελο
:)) :))

naya είπε...

:(

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Μη μου θυμώνεις μάτια μου που φεύγω για τα ξένα
πουλί θα γίνω και θα ρθω πάλι κοντά σε σένα

Άνοιξ' το παραθύρι σου ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο μια καληνύχτα πες μου

Μη μου θυμώνεις Naya μου τώρα που θα σ' αφήσω
κι έλα για λίγο να σε δω να σ' αποχαιρετήσω

Άνοιξ' το παραθύρι σου ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο μια καληνύχτα πες μου
{Μουσική/Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής}

:) :)

Ανώνυμος είπε...

Σε περιμένουμε. Οι άνθρωποι με ποιότητα είναι απαραίτητοι. Κι εσύ είσαι ένας από αυτούς. Σε περιμένουμε. Εχουμε ανάγκη γλυκές φωνές.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ααχχ Freedula μου, σ' ευχαριστώ που πέρασες. Χαθήκαμε λιγουλάκι καλή μου. Με την πρώτη ευκαιρία θα περάσω από το σπιτικό σου. Μου έλειψες πολύ. Θέλω οπωσδήποτε να σε ξαναδώ

Καλό σου ξημέρωμα καλή μου, σ' ευχαριστώ

Δημήτρης είπε...

ύστερα από μια πολυήμερη απουσία
η απώλεια με περιμένει

δε θα ξαφνιαστώ όμως
έτσι είναι οι άνθρωποι που
η 'συνέχεια' δεν τους κέρδισε ποτέ

σύντομα
η θάνατός του διαλείμματος σου
θα με χαροποιήσει, φίλε μου

Λάκη μου, φίλε δίκαιε
και Άνθρωπε.
-στο πλευρό σου με ή χωρίς μπλογκ-

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Τα λόγια σου Δημήτρη μου πάντα με αφήνουν άφωνο και ανήμπορο να γεννήσω άλλα, ταιριαστά και αρκετά βαθιά που να αξίζουν...

Μπορεί να είμαστε μακριά μα θέλω να πιστεύω πως νιώθω τις ανάσες σου, όπως κι εσύ αφουγκράζεσαι την κάθε μου πατημασιά... με μπλογκ ή με χωρίς μπλογκ

Σ' ευχαριστώ καλέ μου φίλε
(μου έχει λείψει πολύ των πραγμάτων η ερμηνεία σου)

Ανώνυμος είπε...

Μακάρι να φέρει η νέα χρονιά, δύναμη εσωτερική και ισορροπία, ικανή να σε γυρίσει κοντά μας. Πραγματικά κάποιοι όχι απαραίτητα στα μπλογκ (αλλά αυτό είναι το μέσο να έρθουμε κοντά) ΔΕΝ είναι καθόλου ίδιοι με τους άλλους. Κι αυτή η μοναδικότητα σπανίζε, παρόλο που όλοι μας διαφέρουμε τόσο.

Να είσαι τουλάχιστον χαρούμενος με τις επιλογές σου, θα με χαροποιήσει.

Σε φιλώ και ... ελπίζω μαζί σου σε μια νέα "συνάντηση"

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ελευθερία μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τις πανέμορφες και ενδόψυχες ευχές σου. Δυστυχώς οι επιλογές μας δεν πάντα ολοκληρωτικά δικές μας και πολλές φορές δεν μας ικανοποιούν πλήρως. Ευτυχώς που σ' αυτό μας το ταξίδι συναντάμε μέρη που επιθυμούμε να επιστρέψουμε και γίνονται το χαμόγελο στη καθημερινότητα μας.

Πολύ θα το ήθελα να σε "ξαναβρώ" και ελπίζω πως αυτό δεν θα είναι πια τόσο μακρινό.

Να είσαι πάντα καλά Ελευθερία μου και μονάκριβη για τους γύρω σου