Με ένα πανί να ξανοιχτώταξίδι δίχως γυρισμό
Να φύγω απ’ όλα, να χαθώ
Να έχω παρέα πειρατές
Να πίνω ρούμι τις βραδιές
Να νιώσω ανήκουστες φωνές
Σε βράχους απάτητους να βγω
γοργόνες πλάνες να ζητώ
στο σπάραγμα τους να αφεθώ
Να σ’ έχω εντός μου σα πληγή
να μη μου φτάνει η ζωή
και να ‘ναι η θάλασσα μικρή
Στα κύματα να απομετρώ
να μου ‘χουν θάνατο υγρό
Να αργοπεθαίνω στον αφρό
Να βλέπω οράματα παλιά
Να μην ξεχνάω τα φιλιά
πως δήθεν σε έχω αγκαλιά
Να μη μιλώ
Να τιμονεύω μοναχά
απάνω στον καιρό
10 σχόλια:
πιστεύω ακράδαντα
ότι είναι πιο όμορφος ο πόνος
από το να μην νοιώθεις τίποτα .
ναι
αυτό με τρομάζει περισσότερο .
να μην νοιώθω .
να μην μου φτάνει η ζωή ...
μαρέσει πολύ αυτό που έγραψες ...
ζωγραφιά της καρδιάς που δεν στέκει ποτέ στο τίποτα .
και ξέρεις
δεν πιστεύω ότι ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ποτέ απο ταξίδια .
πάντα προχωράμε
κι ας γυρνάμε ...
ακόμα και η εικόνα έχει λαχτάρα ...
πολύ όμορφο ...
πολύ ...
χάρηκα που ήρθα
και είναι κι η ώρα μελωμένη ...
νάσαι καλά !
σε φιλώ
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Γιατί κάθε φορά που 'ρχεσαι μου αφήνεις τέτοια χαμόγελα..??
είναι κι η ώρα "μελωμένη"
μμμμ..!!!
τα φιλιά μου μαγική μου ύπαρξη... (χαμογελαστά)
Χ) Χ) Χ) Χ) Χ)
ΥΓ. Μια μέρα θα το κάνω αυτό το ταξίδι Μάγια μου... κι όπου με βγάλει
Καλό... πολύ καλό!
Καλημέρα μικρέ μου ατίθασε
Να χεις ενα ομορφο ΣΚ και ενα ωραιότερο καλοκαίρι γενικότερα.
Φιλια πολλα
μ' άρεσε αυτό το "τιμονεύω"...
μου θύμισε το παραμονεύω...
όταν κάνεις αυτό το ταξίδι, θυμίσου πως κάποιο βράδυ θα κολυμπήσει δίπλα στο καράβι σου μια γοργόνα. μη την τρομάξεις. θέλει να νιώσει λίγη στεριά μέχρι να βουτήξει ξανά στον πυθμένα της...
φιλιά βρόχινα...
Καλή μου Μαρία, πως και πως περίμενα την ετυμογορία σου...
τώρα νιώθω μια κάποια ανακούφιση μετά το σχόλιο σου
σ' ευχαριστώ καλή μου για τις ευχές σου και ανταποδίδω από καρδιάς
"παραμονεύω"..!!! όχι δα.. εγώ το έβαλα περισσότερο για να θυμίζει περισσότερο το "ακόμα το παλεύω", τέσπα και το "παραμονεύω" κάτι μπορεί να λέει... χιχιχιχι!!!
εδώ δεν τρόμαξαν οι νεράιδες και τα ξωτικά του δάσους της βροχής είναι δυνατό να τρομάξουν οι γοργόνες του νερού, αναρωτιέμαι όμως τι θα έκανε αυτή η γοργόνα εάν βουτούσα κι εγώ στα σκοτεινά νερά μαζί της
σε ευχαριστώ νεραϊδούλα μου για το πέρασμά σου (και τα πάντα βρόχινα φιλιά σου)
τι θα έκανε;
θα σου έδινε ανάσες...
...απ' τις δικές της...
...για να μπορείς να μείνεις ακόμη περισσότερο εκεί...
;)
φιλιά βρόχινα μάτια μου...
ακούγεται πολύ τρυφερό αυτό αλλά και τόσο καταδικαστικό..!!
ζωή με ξένες ανάσες
χμμμ... λες να αξίζει?? χλωμό το βλέπω.. δεν ξέρω πάλι.. μπορεί
μ' αρέσεις που δεν αφήνεις τίποτα να πέσει κάτω...
τα φιλιά μου και την χαρά μου για το πέρασμά σου
σιγά μη δε σ' αρέσουν τα καταδικαστικά χαχαχαχχ
:Ρ
φιλιά βρόχινα γλυκέ μου :)
θέλει η που.. να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει, εεε...!!! χαχαχαχαχαχα
όχι όχι εσύ θα πρέπει να ξέρεις καλύτερα, πόσο περήφανος είμαι, να πνίγομαι... την ανάσα δεν θα σου την στερήσω
:) :) :)
καλό σου βράδυ νεραϊδούλα μου
Δημοσίευση σχολίου