Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Τώρα, δίχως λόγο

να ένιωθα τουλάχιστο τον πόνο
κι όμως τραγουδώ στον ίδιο τόνο
οι προσμονές που έτρεφα κρυφά
οι ίδιες προσμονές ραγίζουν τη καρδιά
μα τώρα, δίχως λόγο

να έπαιρνα τουλάχιστο το δρόμο
κι όμως παραμένω από τρόμο
οι άνθρωποι π’ αγάπησα πολύ
οι ίδιοι άνθρωποι μου καίνε τη ψυχή
μα τώρα, δίχως λόγο

να έκανα τουλάχιστο τον φόνο
κι όμως αναβάλλω γι’ άλλο χρόνο
τα όνειρα που είχα στη ζωή
τα ίδια όνειρα μου φτιάχνει η σιωπή
μα τώρα, δίχως λόγο

να έλεγα τουλάχιστο το ψέμα
κι όμως δεν γυρνά πίσω το αίμα
τη θλίψη που αντίκριζα μικρός
την ίδια θλίψη αντικρίζω μοναχός
μα τώρα, δίχως τέρμα

9 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Τίποτε δεν γυρίζει πίσω.
Ποσο μαλλον το αιμα...

Καλησπέρα με ενα γλυκό φιλί σε εναν κακό άνθρωπο από μια κακιά ψυχή κάπου Νοτιοανατολικά της Αττικής...

Μαρια Νικολαου είπε...

Πιάσε και ενα τραγουδι βρε ψυχή

http://www.youtube.com/watch?v=AQOXLwluRB8

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Με κακομαθαίνεις Μαρία μου, άσε που μ' έχουν λείψει αυτές οι "κακιούλες", αλλά πολύ..

(απόψε να ξέρεις ότι τα ποτά θα τα πιώ στον υγεία των "κακών" ψυχών που τόσο με γλυκοφιλούν)

Καλό σου βράδυ καλή μου Μαρία

(ευχαριστώ πολύ και για το τραγούδι - πανέμορφο και με νόημα, χεχεχε!!)

Δημήτρης είπε...

*δεν ξέρω αν αυτό έχει γραφτεί καιρό ή είναι τωρινό.
Αν ναι, φίλε μου,
θεοκαμμένοι παραστάτες σε πλεύρισαν.
Σημαία κρατάς τελικά ή σταυρό;
Διαλόστειλέ τους και σήμερα!

υ.γ. ένας φίλος που 'πήρε' τα προχθεσινά σου χαιρετίσματα.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Οι σημαίες έγιναν προσανάμματα
για την πυρά που έπνιγα την αθωότητα
κι οι παρελάσεις νεκρώσιμες ακολουθίες
Οι παραστάτες έμειναν σκελετωμένες αναμνήσεις
να μου σερβίρουν ηδονές από γυάλινες φιάλες

ας λείψουν εκείνοι από την κόλαση
ας μείνει κάτι απ’ ανθρωπιά ανέγγιχτο

Φίλε μου, κάθε σου επίσκεψη είναι για μένα κι ένα φτερούγισμα σε γοητευτικούς κόσμους

Σ’ ευχαριστώ που περνάς

Λi είπε...

Όμορφη πολύ η γραφή σου...

Καλώς βρεθήκαμε θλιμμένε Λάκη...

Πάρε ένα χαμογελάκι...
και τιγροφιλί ε!

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Καλημέρα τιγρούλα
και καλώς ήρθες στην γωνιά μου

Ευχαρίστηση μου να σου βγάζω χαμόγελο και καλοδεχούμενα τα τιγρέ φιλιά σου (αρκεί να μην μου βγάζεις νυχάκια!!)

Να έρχεσαι να ξαποσταίνεις

Και πάλι καλώς ήρθες

ΥΓ. Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΙΡΟ ΕΙΧΑ ΝΑ ΣΕ ΕΠΙΣΚΕΦΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΑ ΜΕ ΜΠΕΡΔΕΨΕΣ!
ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ, ΑΛΛΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΙΩΝΕΣ ΝΟΜΙΖΩ..
Η ΠΑΡΑΛΥΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ..
''ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ''
ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΤΕΜΠΕΛΑ..
ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΞΕΣΚΟΝΙΣΩ ΤΟΥΣ ΚΩΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ¨:)

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Γιατί κοιμωμένη μου μπερδεύτηκες? Όλα καθαρά είναι, πιο καθαρά δεν γίνονται! καλά, καλά γίνονται αλλά θα πρέπει κάποιος να ανάψει τα φώτα!!

Τεμπέλα δεν είσαι, το ξέρω. Ίσως να φταίει η αδυναμία της στιγμής και η ανάγκη άμεσης έκφρασης. Τεμπελιά πάντως δεν είναι..

Την νιώθω την καρδιά σου να χτυπά δυνατά και ομοίως την αγάπη σου. Σ' ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω με χαμόγελο.

Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες. Να το κάνεις συχνότερα.

ΥΓ. και που είσαι... δεν πέρασε ούτε μια μέρα, ο χρόνος έχει σταματήσει