Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

(Τελική) Προσωπική Αναμέτρηση

μητέρα, ένιωσα πολύ τον πόνο και τη πίκρα
αυτά μονάχα έζησα, τη θλίψη μόνο ξέρω
ποτέ μου δεν τους ζήτησα κι ότι δίνουν παίρνω
ανθρώπους σαν εμένα γύρεψα αλλά δεν βρήκα

πατέρα, θα ‘θελα πολύ σοφός να μεγαλώσω
να έχω φήμη ξακουστή, γεμάτος να γεράσω
μα νιώθω σαν να ήρθα τη ζωή να προσπεράσω
κυλούν τα χρόνια κι εγώ ελπίδες θα παλιώσω

καλέ μου αδερφέ, στεκόσουν δίπλα μου προστάτης
εσέ να φτάσω ήθελα και πέρα να κοιτάξω
φτερούγες άνοιξα στον ουρανό σας να πετάξω
μα δείλιασα στον ύψος σας κι έφυγα αποστάτης

αγάπη μου, δεν ήτανε γραφτό να σ’ αντικρύσω
σε έχασα στη μέθη μου της βραδινής σπατάλης
μου έφευγες το χάραμα στο θάμπος της αιθάλης
μακάρι να γινότανε ξανά να σ’ αγαπήσω

αστείε εαυτέ, μην ψάχνεις κάτι να ταιριάζει
παρασυρθήκαμε οικτρά στον κόσμο μας μονάχοι
ως είμαστε οι μόνοι στην αρένα μονομάχοι
θανατικό ο ένας για τον άλλο ετοιμάζει

41 σχόλια:

Unknown είπε...

μ' αρέσει η αναμέτρησή σου και ενώ μου δημιουργεί, απ' τη μια, αίσθηση θλίψης, πόνου και απασιόδοξης προοπτικής, απ' την άλλη μου δημιουργεί και την αίσθηση της συνειδητοποίησης (ξανά και ξανά) ότι οι μοναχικοί, πάντα μοναχικά πορεύονται...

και αυτό, δεν είναι κατ' ανάγκην κακό ή αθέμιτο. ο κόσμος τούτος για να (μας) χωρέσει δεν χρειάζεται να μας αφομοιώσει. άσχετα αν μας δημιουργεί πληγές. έτσι κι αλλιώς, στο εδώ ήρθαμε για να υπάρξουμε άσχετα αν είμαστε κάπου αλλού. κι αυτή είναι η προσωπική μας πάλη, θέλω να πιστεύω...

τώρα, όσο για το "τελική" που έχεις βάλει στην αναμέτρησή σου, αυτό θα έλεγα προς με προβλημάτισε λιγάκι. σα να δείνεις υστερόγραφο είναι. και σα να μου δίνεις την αίσθηση πως θα εξαφανισθείς. όχι ψυχικά μα σωματικά. κι αυτό είναι που μου δημιούργησε έναν κόμπο στο στομάχι ψες βράδυ που σε διάβασα. (με λίγα λόγια, εσύ φταις που δεν κοιμήθηκα :Ρ)...

θα μπορούσε το κείμενό σου να είναι κι ένα τελεσίγραφο κάτω από μια (αχ!) αγχόνη :), να εκεί, κάτω από ένα δέντρο που δίπλα του θα έχεις παρατήσει ένα σημείωμα που θα το γδέρνει ο αέρας (μη μου πεις πως θα σου βάλω εγώ την ιδέα, μετά δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ ούτε και σήμερα. από αύριο και βάλε...:ΡΡ)...

με λίγα λόγια, αυτό που θέλω να πω (ουφ!) είναι ότι γουστάρω τρελά τους απολογισμούς του είδους γιατί είναι αληθινότατοι μεν, με ανατριχιάζουν όμως, δε (πάει εδώ το "δε"; τέσπα. πάει δε πάει το βαλα) :))

και ναι...(καλά, σταματάω όπου να ΄ναι) μ' αρέσει να ανατριχιάζω αλλά περιμένω εναγωνίως να με ανατριχιάσεις και με άλλο κείμενο :Ρ

φιλιά βρόχινα καλέ μου...

Υ.Γ. μη μου φέρεις αντιρρήσεις, γιατί τώρα τελευταία(;) έχω παραξενέψει και θέλω να μου λένε όλοι ναι :))))

jacki είπε...

Δε θα βρεις κάποιον που να σου μοιάζει..
Και ίσως έτσι να είναι καλύτερα..
Κάποιον που να σε συμπληρώνει πρέπει να βρεις..
Και να αφεθείς..
έτσι συνηθίζουν να λένε οι μεγάλοι..

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Έλα έλα... δεν θέλω αηδίες με αγχόνες και γράμματα σε δέντρα, ξέρεις πως δεν είμαι έτσι

αλλά τώρα που το λες...

ΥΓ. ΝΑΙ

ΥΓ(βου). Το "τελική" ήταν ο αρχικός τίτλος και μετά το άλλαξα αλλά ένιωσα ότι κάτι πρόδιδα και το άφησα κι αυτό.

ΥΓ (γα). Βρήκα και ένα λάθος στο μέτρο. Φτου γμτ μου!! Τώρα η Μαρία θα λέει από μέσα της: "μόνο ένα!!".

ΥΓ (δου). Πρέπει να σταματήσω να διαβάζω τη σιωπή με έχει παρασύρει στα πολλαπλά υστερόγραφα.

ΥΓ (εε). Και σιγά μη δε κοιμήθηκες ψες βράδυ..!!

jacki είπε...

:(
Να με κόψεις..
Αν σου κάνω κακό :(

Συγγνώμη.

jacki είπε...

Υ.Γ.6 δεν υπάρχει Υ.Γ.7

Υ.Γ.7 ψέμματα υπάρχει..

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ναι Τζάκυ μου,
άμα το λένε κι οι μεγάλοι...
αυτό να κάνω τότες
(παίζει τίποτις που παλιά κάτι τέτοιο δεν δούλεψε??)

Καλημέρα σου και καλή εβδομάδα

Λάκης Θλιμμένος είπε...

εσύ τζάκυ μου είσαι σαν το σεξ..
δεν κόβεσαι με τίποτε

ΥΓ 8. Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!

ΥΓ 9. Το γέλιο παραπάνω ήταν για το επόμενο σχόλιο σου, αυτό με τα υστερόγραφα

jacki είπε...

Σαν το σεξ?
Ουάου..
Κοπλιμάν.
Κόβεται το σεξ?
Μας κόβουν τη σύνταξη.. μας κόβουν τα φάρμακα.. μας κόβουν το...
:))))))

Είμαι σκέτη απόλαυση για τους υγιείς.. και εθισμός για τους σεξομανείς..
Είμαι ανάγκη για αυτούς που δεν έμαθαν να νιώθουν..
Ααααα
φιλί σου.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

@Τζάκυ

έλα έλα μην τρέμεις από τον φόβο σου και κάνεις διπλές αναρτήσεις, το σεξ δεν κόβεται!

εγώ σε ποια κατηγορία είμαι?

αγκαλιά σου

jacki είπε...

Λάκη ποιος τρέμει και ποιος φοβάται;
Ο blogger μ@λ@κίζεται.
Ουπς συγγνώμη.
Εσύ θα μου πεις σε ποια κατηγορία ανήκεις..

Είπαμε κομμένα τα χάζια.

Ανώνυμος είπε...

καθαρη αναμετρηση με το αλλο σου μισο!
να εισαι ευχαριστημενος που κανεις εστω ενα διαλογο με τον εαυτο σου..!
την καλημερα και την αγαπη μου απο την παραλυτη καρδια μου.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

"Ο blogger μ@λ@κίζεται."
μήπως να του κάνεις καμμιά βραδινή επίσκεψη να σταματήσει την μ@λ@κι@ και να ζήσει το real thing

σεξ χωρίς χάδια είναι σαν γλυκό χωρίς ζάχαρη... μόνο να λες ότι το έφαγες

Γίνεται να είμαι απ' όλες τις κατηγορίες ή δεν παίζεται έτσι το παιγνίδι??

jacki είπε...

Βεβαίως και γίνεται.. Και αν βρεις και άλλη κατηγορία πολύ ευχαρίστως..

Να έρθω το βράδυ από το blogger σου;
Τι στοίχημα ότι και το βράδυ να περάσω εκείνος εκεί θα μαλακίζεται..
Είναι μια κατηγορία που το σεξ(=εμένα) το θεωρούν άχρηστο.. αφού μπορούν και αυτοικανοποιούνται..
;)

Λάκης Θλιμμένος είπε...

@κοιμωμένη
ω ναι νομίζω ότι λίγο-πολύ μπορούμε και τα λέμε με τον εαυτό μου, το άσχημο είναι ότι συνήθως είναι μονόλογος από την πλευρά του, κατά τα άλλα.. ναι, είμαι ευχαριστημένος
(δεν θα μπορούσα εξάλλου να κάνω αλλιώς)

πολύ καλημέρα σου

Λάκης Θλιμμένος είπε...

@Τζάκυ
έχω στο μυαλό μου πολλές αλλά θα πρέπει να βγάλουμε κόκκινο Χ

ααα το δικό ΜΟΥ το blogger μ@λ@κίζεται εεεε!!!
πως να το πάρω τώρα ετούτο..!!
άντε ας το καταπιώ

καλά, πέρνα εσύ το βράδυ κι άμα δεν σταματήσει θα τον κλείσω, να μάθει ο μ@λ@κ@ς!!

καιρός να αλλάξεις κατηγορία, αλλά που 'σαι.. μείνε στην ερασιτεχνική, μη μου το γυρίσεις στην επαγγελματική γιατί μπουρδελοποιείται η κατάσταση τότε!!
:) :) :)

elpenor είπε...

Mέχρι πριν λίγο αναρωτιόμουν γιατί η προειδοποιηση περιεχομένου στην αρχή του blog...
Πριν διαβάσω τα σχόλια είχα σκοπό κάτι να γράψω επί του περιεχομένου της αρχικής ανάρτησης αλλά απουντονίστηκα...
Καλό απόγευμα... - απόγευμα δεν είναι; :P

Ανώνυμος είπε...

AYTO GRAFTHKE GIA MENA

ETSI AISTHANOMAI
PISTEVW OTI POTE DEN BRISKOYME OMOIOYWS MAS

Μαρια Νικολαου είπε...

Nα πω απλά αυτο που μου ήρθε όταν το διάβασα..;

"χμ...ναι..."

Ανώνυμος είπε...

πολυ απαισιοδοξη αναμετρηση αλλα να θυμασε πως ειναι πολυ σημαντικο που μπορεις εστω και ετσι να κανεις μια συζητηση με τον εαυτο σου!
εγω ουτε καν να βριστω δεν μπορω με τον εαυτο μου. με ξεγραψε εντελως..η μπορει και να τον ξεγραψα εγω στην τελικη..
φιλια απο την παραλυτη καρδια μου

Λάκης Θλιμμένος είπε...

@Ελπήνωρ

Κοίτα να δεις μερικά πράγματα είναι τυχαία στη ζωή αλλά μερικά άλλα λες και είναι προγραμματισμένα από την αρχή μέχρι το τέλος του..

πριν ανοίξω σκεφτόμουνα (εξαιτίας αυτής της ανάρτησης) να αλλάξω μέχρι και το όνομα του μπλογκ

περιμένω το σχόλιο άνευ αποσυντονισμού

απόγευμα είναι και όμορφο να σου είναι

Λάκης Θλιμμένος είπε...

@ψαχασθενής

η Τζάκυ παραπάνω επιμένει ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα

τι να σου πω.. welcome to the club

Λάκης Θλιμμένος είπε...

@Μαρία Ν

ήδη είπες πολλά

καλό απόγευμα καλή μου Μαρία
(κι ευχαριστώ πολύ που με επιβεβαιώνεις, πραγματικά)

Λάκης Θλιμμένος είπε...

@κοιμωμένη

πρέπει να είναι απαισιόδοξη, υποτίθεται ότι πρόκειται για τα τελευταία λόγια πριν το μοιραίο

τον εαυτό μας νομίζω ότι πρέπει πρώτα να τον αφουγκραστούμε πριν αρχίσουμε να τον βρίζουμε

εγώ τουλάχιστο σε αυτό το στάδιο είμαι, είναι εκεί που δεν μπορεί να σε βοηθήσει κανένας, μόνος στην αρένα να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου και ότι έχει να σου πει

φιλιά κι από μένα, μαχητικά

elpenor είπε...

Λοιπόν, γία να είμαι ειλικρινής θα συμφωνήσω με την Μαρία.
"χμ...ναι..." είναι η πρώτη σκέψη που σου' ρχεται μόλις το διαβάζεις :P
Αλλά ας προχωρήσω στη δεύτερη!
Αρνητικός ο απολογισμός...

"αστείε εαυτέ, μην ψάχνεις κάτι να ταιριάζει
παρασυρθήκαμε οικτρά στον κόσμο μας μονάχοι
ως είμαστε οι μόνοι στην αρένα μονομάχοι
θανατικό ο ένας για τον άλλο ετοιμάζει "

Απλώς μου θύμισε τυς προηγούμενους στίχους σου... "τίποτε δεν θα μας εκπληρωθεί, τα χρόνια μας πνιγήκανε στο κύμα". Άλλες λέξεις, ίδια γραμμή δείχνει το καρδιογράφημα, που θα έλεγε και η Μαρία :)
Eπειδή, όμως, δεν μου αρέσουν οι τελικές αναμετρήσεις ένα ερώτημα μόνο θα σου θέσω να το θέσεις κι έσύ με τη σειρά σου στον εαυτό που "θανατικό ο ένας στον άλλον ετοιμάζει". Μήπως ο απολογισμός είνι πρόωρος; Και όσο είσαι ακόμη στην αρένα πρέπει να σκέφτεσαι τη μάχη και όχι την έκβαση αυτής;

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Για το "χμ..ναι.." ουδέν σχόλιο, όλα σεβαστά αλλά στο συγκεκριμένο δεν θα διαφωνήσω

για το 2ο κομμάτι, νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι η σκέψη είναι στην μάχη και μόνο, εφόσον θανατικό ετοιμάζουν και οι δυο τους. Η έκβαση της αναμέτρησης δεν είναι γνωστή. Ως μονομάχοι, η μάχη θα είναι μέχρι τελικής πτώσεως.

Σωματικά ουδείς πεθαίνει. Τα θανατικά συμβαίνουν μέσα μας. Έτσι κάνουμε και τις σημαντικές αλλαγές στην ζωή μας. Τουλάχιστο έτσι έγω το βλέπω.
(βέβαια υπάρχει πάντα η υπερβολή και η τραγικότητα λόγω της υποτιθέμενη ποιητικής παρουσίασης του θέματος)

ευχαριστώ που επανήλθες συντονισμένη, καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

η αληθεια τωρα καταλαβα τι εννοουσε το ποιημα
η οχι??
ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΩ ΚΑΛΑ ΜΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΑΝΟΩ

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Καλή μου, το καλό με τα ποιήματα είναι ότι επιδέχονται πολλές μεταφράσεις. Άρα, καλά κατάλαβες στην αρχή τι εννοούσε. Το παραπάνω που ανέπτυξα στην Ελπήνωρ δεν είναι παρά μόνο μια εκδοχή της όλης αλήθειας.

Εσύ να διαβάζεις αυτό που νιώθεις και μόνο, καθώς πράγματι για σένα γράφτηκε το συγκεκριμένο ποίημα (όπως και κάθε άλλο που πιθανόν σου αρέσει)

Καλή σου μέρα

AlexMil είπε...

Λάκη,
καταλαβαίνω, η ανασκόπηση της ζωής, της δικής σου, αλλά και της δικής μου, ολονών μας, με μικρές παραλλαγές που δεν αλλάζουν τα καρέ στις ίδιες πορείες μας.

Η φάρσα, που δεν ξέρω ποιος μας την έκανε, γυρνάει τη μανιβέλα άλλοτε αργά άλλοτε γρήγορα, αλλά πάντοτε ο χρόνος είναι λίγος γιατί βιάζεται να τελειώσει και τα φώτα να κλείσει.

Όμορφοι οι στίχοι σου, το κάθε τετράστιχο, κτυπά τη ψυχή, αναδεύει αναμνήσεις, πίκρες και χαρές.

καλό ξημέρωμα

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Άλεξ καλημέρα,
Πάντα θα έρχονται στιγμές αναμέτρησης, όταν απολογιόμαστε στο παρελθόν, αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες του παρόντος και εγκαταλείπουμε το γραμμοσκιασμένο μέλλον. Είναι μια προσωπική μονομαχία με τον εαυτό μας μέχρι τελικής πτώσεως για να μπορέσουμε να χαράξουμε νέες πορείες στο άγνωστο αύριο.

Σ’ ευχαριστώ που περνάς και αφήνεις τα πολύ ιδιαίτερα αποτυπώματα σου με τα οποία σχεδόν πάντοτε ταυτίζομαι

maya είπε...

"ελπίδες να παλιώσω..."

πολύ σκληρό και όμορφο ...

σαν απολογισμός .
ποιό μπορεί νάναι το επόμενο βήμα ?
θα μπορούσε νάναι η καταρράκωση
όμως θα μπορούσε νάναι ένας πιο δυνατός
πιο σμιλεμένος άνθρωπος
που είδε κατάματα ό,τι δεν μπόρεσε
και να γυρίσει στοργικά να κοιτάξει αυτά που μπορεί .
και να προχωρήσει διαυγής
ολόκληρος
ξεκάθαρος ...

έτσι !

μαρέσει :))))

χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Λάκης Θλιμμένος είπε...

"..όνειρα να παλιώσω" ήταν αρχικά

και ναι είναι απολογισμός

και ναι θα μπορούσε το επόμενο βήμα να είναι προς το πιο αυθεντικό χωρίς δισταγμούς και κρυφά νοήματα, χωρίς παλιωμένες ελπίδες

είναι ο 2ος απολογισμός όμως
και κάπου φαίνεται ότι κάποιος μπέρδεψε το αριστερά με το δεξιά, το μπρος με το πίσω

μ' αρέσει να περνάς γιατί με βάζεις και χαμηλώνω το κεφάλι
για να βλέπω αν ακόμα πατώ στη γη

καλημέρες κι από εδώ
ΧΧΧΧΧΧΧχ

maya είπε...

υπάρχει ρε συ τίποτα που να ξεκινάει ξεκάθαρο ?
όλα μπλέκονται και περιμένουν νάχουμε το σθένος να τα δούμε καθαρά .
τότε είναι πολύ απλά .

αυ΄τος είναι ο αγώνας μας .

γιατι μετά
όταν είναι απλά ...
καλείσαι να πάρεις αποφάσεις .
το θέλω ή δεν το θέλω ?
έσφαλα ή είχα δίκιο ?
πέτυχα ή απέτυχα ?
προχωράω ή λύνω ?
μ'αγαπάω παρ'όλα ...?

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ομολογώ ότι δεν σε κατανοώ πλήρως.

Φυσικά και τις περισσότερες φορές δεν είναι ξεκάθαρα τα πράγματα και ίσως ποτέ να μην γίνουν αρκετά ξακάθαρα για να είναι απλά.

Επομένως πάντα οι αποφάσεις είναι κάτω από θολό φως. Υπάρχουν πάντα οι αμφιβολίες και η μεγάλη πιθανότητα λάθους.

Αυτή είναι η μοίρα του αγώνα μας. Να παλεύουμε στα τυφλά. Αυτό νομίζω. Μπορεί να κάνω λάθος.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα στο να αποφασίσουμε αντικειμενικά για τα απλά, μα τις περισσότερες φορές δεν είναι έτσι τα πράγματα και εκεί μάλιστα είναι που πρέπει να πάρουμε και τις πιο σημαντικές αποφάσεις.

Άσε δε τον αγώνα που τραβάς καθημερινά εάν είσαι άνθρωπος που δεν θέλεις με τίποτα να κάνεις λάθος, όπως εγώ. Στέκεσαι σε ένα σημείο και όλα περνούνε σφαιράτα γύρω σου, μπλοκάρεις και δεν πας πουθενά. (το στρομφάρισμα που λέγαμε..)

maya είπε...

ξέρεις τι μου θύμησες ?

"even if you're on the right track
you'll get run over
if you just sit there ..."

:)))

έχουμε διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων .
(ωραίο κι αυτο)

εγώ δεν πιστεύω ότι προσπαθούμε να απλοποιήσουμε τα πράγματα .
τα θεωρώ ξεκάθαρα που τα μπλέκουμε με πολλές σκέψεις και ζυγίσματα .

όταν λες να μην κάνεις λάθος ?
... ?
γίνεται αυτό ?!!!!!!!!
δεν τόχω καταφέρει ποτέ .
μου ακούγεται τρελλό, αλήθια σου λέω .
μα χωρίς λάθη πώς θα προχωρήσεις ?
θα 'διορθωθείς' ?
θα μάθεις ?
θα καταλάβεις ?
trial and error λένε ...

απαπαααα
και νόμιζα ότι ΕΓω ήμουν αυστηρη με τον εαυτό μου !!!!


:))))))))))))

maya είπε...

αμάν με αυτή την αποδοχή σχολίων!!!
κοίτα τώρα !
έκανα και ορθογραφικό !
τσκ !

αλήθια = αλήθΕια !!!!!!!!!!!!!


το μισώ όταν γίνεται αυτο !!!
βρε λες να μην μπορώ και γω τα λάθη ..?

Λάκης Θλιμμένος είπε...

ωραίο αυτό με το τροχαίο!!!
μ' άρεσε πολύ!! χαχαχαχαχα!!!

νόμιζα ότι (στο προηγούμενο σχόλιο σου) υποστήριζες ότι προσπαθούμε να απλοποιήσουμε τα πραγάματα για να τα λύσουμε, σόρρυ λάθος νόησης

αλλά δεν με φώτισες παραπάνω
ίσα-ίσα χάθηκα πιο πολύ όταν λες ότι "τα θεωρώ ξεκάθαρα που τα μπλέκουμε ..."
δηλαδή??
όσο πιο μπλεγμένα τόσο πιο ξεκάθαρα!!!??
καλέ.. τι προσέγγιση είναι αυτή??
και πως βρίσκεις άκρη μέσα σ' αυτό το κουβάρι σκέψεων???

όντως έχουμε διαφορετική αντίληψη..!!
(τι πρωτότυπο..!!!)

φυσικά και δεν γίνεται να μην κάνουμε λάθος κάπου
τα πράγματα πολλές φορές είναι τόσο μπλεγμένα που όλο και κάτι σου ξεφεύγει και την πατάς
αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθείς να τα αποφύγεις (χωρίς δοκιμή και λάθος, αν με πιάνεις?)
θα ήταν κάποιος πολύ μ@λ@κ@ς να προσπαθεί να γίνει αεροπόρος άμα έχει 40 βαθμούς μυωπία

και δεν λέω ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας και δεν γινόμαστε καλύτεροι και ότι δεν είναι κι αυτά μέρος της διαδικασίας, αλλά όχι και να δικαιολογούμε τον εαυτό μας που τα κάνει!!!

πολύ-πολύ καλημέρα

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Το ξέρω Μάγια μου ότι είναι σπαστικό αυτό με την αποδοχή των σχολίων αλλά έχουν προληφθεί πολλά
(θα μπορέσεις άραγε ποτέ σου να με συγχωρέσεις??? :))))

άμα δεν έκανες ούτε ορθογραφικά τότε λίγη αξία θα είχες
τι να τον κάνω τον ήλιο άμα δε μου τον κρύβει και κάποιο συνεφάκι που και που!!
κατάλαβες??? είναι πιο ανθρώπινο με μερικά ορθογραφικά

φιλάκια δε σου έστειλα...

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧχ

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

H θλίψης ειναι συνειδητοποίηση, αρκεί να μην ειναι θλίψη διαρκείας

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Καλώς ήρθες Ρικη,

μ' έπιασες απροετοίμαστο...
και δεν θα απαντήσω περιπαιχτικά (π.χ. δηλαδή να είμαστε κυρίως ασυνείδητοι) καθώς με βάζεις σε πολλές σκέψεις μ' αυτό που κατέθεσες

σ' ευχαριστώ πολύ για το αποτύπωμα σου

να έχεις ένα όμορφο βράδυ

ΥΓ. Κι αν είναι διαρκείας, τότε τι είναι?

Πρίγκιπας της Λάσπης είπε...

Θλίψη διαρκείας θα πεί θλίψη καθημερινή αυτό θα πει αυτό ζω και νοίωθω πως ζεις και εσύ.
Θλίψη θα πει αδικία, μιζέρια, αλλά δεν παύει να είναι μια αποκληστική επιλογή του όποιουδήποτε.

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Καλώς ήρθες κι εσύ πρίγκιπα, απ' τη λάσπη (και μη)

είναι κι αυτό κάτι προς διερεύνηση, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι την ίδια θλίψη μπορούν να την βιώνουν δύο διαφορετικοί άνθρωποι ως κοινό πεδίο αίθησης

σε καμία περίπτωση (πιστεύω) η θλίψη δεν είναι αδικία ή μιζέρια είναι μία και μοναδική έκφραση αυτο-τιμωρίας και υπέρτατης αφοσίωσης και θάρρος θέλει να το πράξεις

καλό σου ξημέρωμα πρίγκιπα και ευχαριστώ για το παρθενικό σου πέρασμα από την μπλογκόσφαιρα μέσω του φτωχικού μου